Για κάποιους μπορεί να φαντάζει παράδοξο, αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια από τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, ότι το όνομα του εξακολουθεί να αποτελεί μνημείο αναφοράς του συνόλου του προοδευτικού κόσμου αν όχι ολόκληρης της κοινωνίας.
Για όσους από εμάς μεγαλώσαμε παράλληλα με την πολιτική πορεία του Ανδρέα Παπανδρέου, δεν είναι όμως παράδοξο.
Η προσωπικότητα του, τόσο μεγάλη, που η αναφορά και μόνο του ονόματος του αρκεί για να συγκινηθούν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολιτών μας. Και όχι άδικα.
Όχι άδικα, αν σκεφτεί κανείς ότι το μεγαλύτερο χάρισμα του Ανδρέα Παπανδρέου, δεν είναι ότι χρειάζεται να μιλάμε για τις επιμέρους πολιτικές του δράσεις.
Η μεγάλη του παρακαταθήκη, είναι ότι ήταν ο Ηγέτης εκείνος, που ένωσε την κοινωνία ολόκληρη, βάζοντας ίσως για πρώτη φορά ολόκληρα κομμάτια της στο προσκήνιο.
Το όνομα του Ανδρέα έδωσε ελπίδα και όραμα. Αν θέλουμε στο ελάχιστο να υπάρξουμε συνεχιστές του έργου του, οφείλουμε να αναζητήσουμε και να παρουσιάσουμε αυτήν την ελπίδα.
Ανδρέας δεν θα ξαναυπάρξει. Ούτε πλέον οι συνθήκες είναι ίδιες.
Για να τιμήσουμε όμως την παρακαταθήκη του, οφείλουμε να λειτουργούμε και να πράττουμε ωςη γενιά που εξαιτίας του Ανδρέα, έζησε καλύτερα, και θα παραδώσει ακόμη καλύτερες συνθήκες στην επόμενη γενιά.
