Τα ζητήματα δικαιωμάτων, δημοκρατίας και συμβολισμών σε περιόδους πανδημίας και οικονομικής κατάρρευσης, ενδεχομένως για την πλειοψηφία της κοινωνίας να είναι ψιλά γράμματα και υψηλή πολιτική.Ωστόσο κάθε προοδευτικό πολίτη και πόσο μάλλον κάποιον που ασχολείται με την πολιτική θα πρέπει όχι μόνο να τον ενδιαφέρουν, αλλά και να αποτελούν και σταθερό σημείο σύγκρουσης και “διαμάχης”.
Η γενίκευση και το “τσουβάλιασμα” είναι μία τακτική που συνήθως βολεύει αυτούς που δεν έχουν μία πολιτική συγκρότηση και κουλτούρα στο να συζητήσουν βαθιά και αναλυτικά ένα κοινωνικό φαινόμενο ή μία πολιτική μεταρρύθμιση.Γενικεύσεις ακούσαμε πάρα πολλές, και ας διαψεύστηκαν όλες, από τις εποχές των μνημονίων.
Σήμερα μία τέτοια γενίκευση είναι η εγκληματικότητα στα πανεπιστήμια και η ανάγκη ύπαρξης αστυνομικής δύναμης, μέσα σε αυτά.Να ξεκινήσουμε με δύο βασικές παραδοχές, που σπάνια αναφέρει κάποιος:Πρώτον, κανένας δημοκρατικός πολίτης δεν επιθυμεί τα πανεπιστήμια να είναι χώροι τέλεσης εγκληματικών ενεργειών. Οπότε αναφορές του στυλ “αφού δεν θέλεις αστυνομία στα πανεπιστήμια, επιθυμείς να είναι άντρο ακολασίας” πρέπει να αντιμετωπίζονται επιεικώς ως ηλίθιες αναφορές.Δεύτερον, που οι σημερινοί κυβερνητικοί υπερασπιστές ξεχνάνε να αναφέρουν είναι το Άσυλο.
Επί δεκαετίες, ο συντηρητικός χώρος ταύτιζε την ύπαρξη του Ασύλου με την τέλεση αξιόποινων πράξεων. Εν τέλει, πέρυσι, ξανά, προχώρησε στην κατάργηση του. Όπως πολλοί λέγαμε όμως η απουσία του Ασύλου δεν σήμαινε και την λήξη των παραβατικών πράξεων.
Γιατί πολύ απλά δεν ήταν αυτό η αιτία των πράξεων αυτών.Όλοι όσοι, με δεικτικό τρόπο κουνούσαν το δάχτυλο, σχετικά με την αναγκαιότητα κατάργησης του Ασύλου, σήμερα κουνάνε ξανά το δάχτυλο, αναφορικά με την ανάγκη ύπαρξης διαρκούς αστυνομικής δύναμης μέσα στα Πανεπιστήμια.
Κανείς τους όμως δεν απαντάει στην απλούστατη ερώτηση: “αφού το Άσυλο ευθυνόταν για τις παραβατικές πράξεις, γιατί με την κατάργηση του δεν εξαφανίστηκαν, και είναι τώρα η ανάγκη της παρουσίας της αστυνομίας;”
Δεν θα κάνουν αυτοκριτική. Ποτέ δεν κάνανε και για πιο απτά ζητήματα όπως η χρεοκοπία της χώρας. Απορώ απλά με τους “κεντροαριστερούς” χειροκροτητές τους.
