Εδώ και τέσσερις μέρες, σχεδόν σε όλο το πλανήτη άνθρωποι από διαφορετικές κοινωνικές αφετηρίες παρακολουθούν τις εξελίξεις στις ΗΠΑ. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν υπάρχει πλειοψηφία 270 εκλεκτόρων που να δίνει καθαρό αποτέλεσμα, ωστόσο όσο περνάει η ώρα αχνοφαίνεται ολοένα και περισσότερο η επικράτηση Biden επί του Προέδρου Trump. Παραδοσιακά οχυρά των Ρεπουμπλικανών σε Αριζόνα και Τζώρτζια περνούν στα χέρια των Δημοκρατικών καθώς και η Πενσυλαβάνια επιστρέφει μετά το 2016. Δηλαδή η υποψηφιότητα Biden συγκεντρώνοντας χαρακτηριστικά του αντιτραμπισμού και της κεντρώας συναίνεσης προσέλκυσε μετριοπαθείς Ρεπουμπλικανούς σε πολιτείες κλειδιά, όπως φερ ειπείν τη στήριξη της οικογένειας του εκλιπόντος McCain στο στρατόπεδο του Biden.
Μια δεύτερη σημαντική επισήμανση είναι η μαζικότητα της ψήφου (επιστολική και συμβατική) στην στήριξη του Joe. Μάλιστα συγκεντρώνει το μεγαλύτερο αριθμό ψήφων που έχει καταγραφεί ποτέ σε εκλογές για πρόεδρο. Στον αντίποδα ο Trump απέδειξε ότι μπορεί να συγκινήσει και να κινητοποιήσει μάζες σε τέτοιο βαθμό που να καταστήσει την εκλογή ντέρμπι και να οδηγήσει σε μια στήθος με στήθος μάχη για την προεδρία. Οι δημοσκοπήσεις απέτυχαν να συλλάβουν τη μαζικότητα και την επιρροή του Trump σε συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού ειδικά σε περιοχές κλειδιά όπως η Φλόριδα ή η Βόρεια Καρολίνα.
Και τώρα; Με τη φορά των πραγμάτων ο πρώην Αντιπρόεδρος θα αναλάβει την προεδρία συγκεντρώνοντας άνω των 270, ήτοι 286-292 εκλέκτορες. Κάτι που θα φανεί εντός του Σαββάτου 7/11 και θα γίνει ο γηραιότερος πρόεδρος καθιστώντας σημαντική την παρουσία της Καμάλα Χάρις. Δεύτερον ο Trump ήρθε για να μείνει και ναι μεν θα αποχωρήσει ασχέτως των αντιδρλασεων τόσο του ιδίου όσο και του επιτελείου του, αλλά θα παραμείνει εδώ με το βλέμμα στο 2024. Οπότε και θα διεκδικήσει εκ νέου το χρίσμα και την επανεκλογή του, Σενάριο επιστημονικής φαντασίας; Ίσως, όμως όπως αποδείχτηκε τόσο η επιρροή του στο ρεπουμπλικανικό κόμμα όσο και το πολιτικό του ταλέντο να δημαγωγεί καινα σαγηνεύει παραμένουν αξιοσημείωτα. Σε κάθε περίπτωση ο τραμπισμός σε επίπεδο ύφους και στυλ άσκησης εξουσίας θα παραμείνει εδώ λόγω απήχησης με ή χωρίς τον ίδιο τον Ντόναλντ Τραμπ ώς κύριο εκφραστή.
Συνέπεια αυτού, μια διχασμένη Αμερική σε οπαδούς και ορκισμένους πολέμιους του πολιτικού προϊόντος του the Apprentice, που όμως εμείς εδώ είμαστε αρκετά μακριά από την άλλη όχθη του Ατλαντικού για να καταλάβουμε. O Biden έχει αυτό το δύσκολο έργο να ενώσει μια ήδη διχασμένη ΄χωρα καθώς και να βρει μετριοπαθείς συμμάχους στην άλλή όχθη του κέντρου όπως ο Romney για να συγκεράσουν τις διαφορές και το χάσμα που έχει προκύψει. Επιπλέον θεσμική κρίση καθώς για πρώτη φορά εν ενεργεία πρόεδρος αμφισβητεί το αποτέλεσμα και κάνει λόγο για νοθεία. Θέμα που θα επιλύσει η συνταγματική τάξη και γιατί όχι το ίδιο το συνταγματικό διακστήριο. Άλλωστε στη χώρα του Washington λειτουργούν ακόμα τα checks and balances.
Προσωπικά μου θύμισα μια άλλη εκλογή που παρακολούθησα ως 11 χρόνο αυτή με τον Γκορ και το Μπους τότε που για λίγες ψήφους χάθηκε η Φλόριδα και η προεδρία για το Γκορ και με ένα αποτέλεσμα 5-4 στο Ανώτατο Δικαστήριο και η προεδρία πέρασε στο Μπους το νεότερο. Σήμερα θεσμικά ακόμα και μια τέτοια εξέλιξη δεν είναι βέβαιο ότι θα τύχει της αποδοχής Trump και της ομαλής διαδοχής στην προεδρία, ωστόσο οι θεσμοί παραμένουν εκεί για να δείξουν το σημαίνον στις δημοκρατίες που δεν είναι άλλο από τις διαδικασίες, το κράτος δικαίου και την ομαλή και απρόσκοπτη εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία. Οι Trumpists κάνουν λόγο για νοθεία αρνούμενοι να αποδεχθούν το μοιραίο, διαβλέπεται όμως από κάποιους πολιτικούς αναλυτές ότι θα αποτελέσουν το κύμα που θα καβαλήσει ο Trump διεκδικώντας τη ρεβανς το 2024, αν βέβαια ξεμπερδέψει με τη δικαιοσύνη και τις εκκρεμότητες που έχει, και με την προϋπόθεση έλλειψης λοιπών διεκδικητών. Μέχρι τότε απλά Joe Biden.
