Συχνά, ειδικά τις τελευταίες ημέρες, διαπιστώνουμε ότι το έργο ιατρών και νοσηλευτών ενισχύεται από ιδιώτες που βοηθούν, για το κοινό καλό.
Επιμέλεια: Κώστας Κεχαγιάς
- Προσφορά διαμονής, σε όσους ηρωικά μεταναστεύουν στο εσωτερικό από άλλες πόλεις για να συνδράμουν στο βαρύ έργο των συναδέλφων τους.
- Προσφορά σίτισης από Ενώσεις στους σύγχρονους Άτλαντες που, τόσο καιρό κρατούν στις πλάτες τους την κοινωνία μέσα σε μία ατέλειωτη παράνοια στα νοσοκομεία.
- Δωρεές εξοπλισμού από ιδιώτες και επιχειρηματίες, ή ιδρύματα, σε δημόσια νοσοκομεία.
- Εθελοντισμός πολιτών.
- Ατέλειωτες υπερωρίες εργαζομένων.
Από πού να το πιάσεις και πού να τ’αφήσεις; Τι να πρωτοδιαλέξεις και πως να θυμηθείς όλους όσοι συνδράμουν εκείνους που κρατούν όρθια την πόλη, τη χώρα και την κοινωνία ολάκερη, προσπαθώντας να αλλάξουν χρώμα σε αυτές τις μαύρες ημέρες;
Παρόλα αυτά, μέρη και μέλη του ιατρονοσηλευτικού μας σύστηματος, ακόμη, δείχνουν ανήσυχα.
Δράμα, Θεσσαλονίκη, ακόμη και η Αθήνα, είδαν κατά περιπτώσεις τα νοσοκομεία τους να αγγίζουν τα ποσοστά πληρότητάς τους.
Οι δύο πρώτες, μάλιστα, φώναξαν μέσα στην αγωνία ότι καταρρέουν, αμέτρητες φορές.
Ακόμη και χθες (29/11), ο διευθυντής ΜΕΘ του νοσοκομείου Παπανικολάου, Νικόλαος Καπραβέλος, δήλωνε ότι δεν υπάρχουν κρεβάτια εντατικής.
Ιδιωτικές κλινικές επιτάχθηκαν με τη διαδικασία μεταφοράς των ασθενών σε αυτές να ξεκινά με καθυστέρηση λόγω γραφειοκρατείας, καθώς μιλάμε για μία πρωτόγνωρη κατάσταση και φτάσαμε να έχουμε αεροδιακομηδές ασθενών από τη Βόρεια Ελλάδα, σε νοσοκομείο του νοτίου μέρους της.
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ) δε σταματά τις κινητοποιήσεις ζητώντας στελέχωση των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία και συχνά ακούμε ότι το προσωπικό αναγκάζεται να μην κρατήσει ασθενείς και να τους στείλει σπίτι τους, καθώς δεν υπάρχουν κρεβάτια.
Παράλληλα, αμέτρητα χειρουργεία παντός είδους αναβάλλονται ή ακυρώνονται.
Ιατροί, νοσηλευτές και ιδιώτες συνδράμουν ο ένας στο έργο του άλλου, προκειμένου να σταθεί στα πόδια της η κοινωνία και να λειτουργήσει, έστω και με lockdown.
Φαίνεται όμως, ότι η τρύπα μπαλώνεται. Και μπαλώνεται από τους πολίτες, που αλληλοϋπστηρίζονται στους χαλεπούς αυτούς καιρούς.
Οτι μπαλώνεται όμως, ανοίγει. Κι αν το δεύτερο κύμα του κορονοϊού ήταν τόσο χειρότερο από το πρώτο, τότε το τρίτο που επιστήμονες και ΠΟΥ βεβαιώνουν πως θα ακολουθήσει, μπορεί να φέρει ακόμη χειρότερες καταστάσεις.
Η τρύπα, όμως, που μπαλώθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη από τους πολίτες, έκρυψε, άθελά της κάτω από το χαλί ένα μεγάλο πρόβλημα: Την ανεπάρκεια.
Κι αν, τώρα, οι ιπποτικές ενέργειες αλληλοϋποστήριξης, μάλλον στάθηκαν αρκετές έστω και στις καθυστερήσεις του αγώνα, τότε, στο μέλλον, ενδέχεται να αποτελέσουν σταγόνα σε έναν ωκεανό που θα βαφτεί με κόκκινο χρώμα.
Και είμαι σίγουρος πως κανένας πολίτης δε θα ήθελε να παρθεί το ρίσκο ώστε ο ίδιος να δει, αν το παραπάνω ενδεχόμενο θα μετατραπεί τελικά σε καλό, ή κακό σενάριο, όταν φθάσει και το τρίτο κύμα. Άπαντες αποζητούν απεγνωσμένα την ασφάλεια και παλεύουν φιλότιμα για αυτήν.
Αυτή τη φορά, το καθημερινά δοκιμαζόμενο ιατρικό σύστημα δεν κατέρρευσε, παρόλο που θρηνήσαμε χιλιάδες ψυχές. Ελπίζω στην επόμενη, που δυστυχώς όπως φαίνεται θα υπάρξει, να προλάβουν το κακό και οι αρμόδιοι.
Σε έναν πόλεμο, δε μας φτάνουν μόνο οι στρατιώτες. ΠΡΕΠΕΙ να τους προμηθεύσουμε με όπλα. Για το καλό όλων μας…
