Επιμέλεια: Νότης Χάλαρης
Τα δάκρυα που ένωσαν όσο τίποτα, όλους τους οπαδούς της Ελλάδας, βγήκαν από τα μάτια που βίωσαν την απόρριψη και την αδικία στο μεγαλείο τους. Ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης συγκίνησε ολόκληρη την χώρα όταν αποκάλυψε ότι κάθε γκολ που σκοράρει είναι αφιερωμένο σε ένα πρόσωπο που δεν βρίσκεται στη γη και επαλήθευσε πόσο βαρύτητα έχει η λέξη «μάνα»…
«Εννοείται ότι μετά τον χαμό της μαμάς μου λύγισα. Για μια εβδομάδα δεν μιλιόμουν. Στη συνέχεια όμως έβαλα κάτω τον εαυτό μου και είπα: “Δεν γίνεται να σε αφήσει πίσω αυτό. Εννοείται θα σου δίνει δύναμη, εννοείται ότι θα την σκέφτεσαι, αλλά πρέπει να συνεχίσεις”. Μετά από αυτό έγινα πιο δυνατός». Ήταν η αρχή για το δυσκολότερο ταξίδι ενός παιδιού, που θα αντίκριζε την αδικία και την ζωή κατάματα.
Ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης μπορεί να είναι μόλις 20 ετών, όμως έχει προλάβει να νιώσει τα πιο περίεργα συναισθήματα μίας ολόκληρης ζωής. Είδε τις «μεγάλες» ομάδες να τον απορρίπτουν από μικρή ηλικία, το τοπικό πρωτάθλημα να είναι το διέξοδο σε όλο αυτό και το όνειρο του επαγγελματία ποδοσφαιριστή να μην φθείρεται ούτε στο ελάχιστον. Το πείσμα του τον έσυρε προς την επιτυχία και η απώλεια της μητέρας του, απλά την έκανε… σίγουρη.
Η πρώτη απόρριψη και, όχι, η τελευταία…
Γεννήθηκε στις 24 Οκτωβρίου του 2000 στα Λεύκτρα της Βοιωτίας και στα 5 του χρόνια, γράφτηκε στις ακαδημίες τοπικής ομάδας, δείχνοντας ότι το ποδόσφαιρο τον είχε κερδίσει από πολύ νωρίς. Μάλιστα, ο πατέρας του ήταν αυτός που τον πήγαινε σε αλάνες αρχικά και τον έβαζε να κλωτσάει… μπάλες, κάτι που έκανε τον μικρό Εμμανουηλίδη να «κολλήσει» με το άθλημα.
Στα 11 του, οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού τον ξεχωρίζουν σε ένα τουρνουά που συμμετείχε η ακαδημία των «πρασίνων». Αμέσως, του κάνουν πρόταση να πάει στο προπονητικό της ομάδας για δοκιμαστικά. Εκεί ήρθε και η πρώτη απόρριψη της ποδοσφαιρικής του καριέρας του. Οι «πράσινοι» τον ενημέρωσαν πως δεν τους κάνει και του ανακοίνωσαν πως έχει «κοπεί» από την συνεχεία των προπονήσεων. Με τον ίδιο, εμφανώς απογοητευμένος, ο πατέρας του παίρνει την πρωτοβουλία να τον στείλει σε σωματείο του τοπικού πρωταθλήματος.
Δεν πτοήθηκε και «μάγεψε» στα τοπικά…
Συγκεκριμένα, στα 13 του ενσωματώνεται στην ανδρική ομάδα (!) Ιωνικού Αστέρα Θήβας, ο οποίος αγωνιζόταν στην δεύτερη κατηγορία. Το ταλέντο του ξεδιπλώθηκε ακόμα περισσότερα και άπαντες έκαναν λόγο για ένα πραγματικό «διαμάντι». Για ακόμη μία φορά, η εξέλιξη που είχε, έκαναν αυτή τη φορά τον Ολυμπιακό να τον καλέσει για δοκιμαστικά. Οι «ερυθρόλευκοι», ωστόσο, χρησιμοποίησαν τον 15χρονο, τότε άσο ως δεξί μπακ. Μία θέση που δεν είχε ξαναπαίξει στην καριέρα του, με αποτέλεσμα να μην καταφέρει να ξεχωρίσει και να δέχεται αρνητική απάντηση για δεύτερη φορά.
Αν και η ομάδα του Πειραιά τον κάλεσε άλλες δύο φορές (Μάιος και Ιούλιος του 2014), ο νεαρός δεν κατάφερε να πείσει για τις ικανότητες του, ενώ ίδια κατάληξη είχε και η απόπειρα να ενσωματωθεί στην ΑΕΚ. Οι αποτυχίες όλο και αυξάνονταν και ο Έλληνας ποδοσφαιριστής έβλεπε το όνειρο για επαγγελματικό ποδόσφαιρο να απομακρύνεται. Ωστόσο, δεν σταμάτησε εκεί το «μαρτύριο». Ήρθε η σειρά του ΠΑΟΚ να τον αξιολογήσει, με το αποτέλεσμα να μην διαφέρει από τα υπόλοιπα. Το τηλέφωνο είχε πάντα την ίδια απάντηση. «Δεν μας κάνει».
Η υπομονή, το απίθανο περιστατικό με τον Αστέρα Τρίπολης και η δεύτερη ευκαιρία!
Παράλληλα με όλες αυτές τις εξελίξεις, ο Εμμανουηλίδης δούλευε ακατάπαυστα στον Επαμεινώνδα Λεύκτρων, την ομάδα που διατηρούσε αγωνιστικό ρυθμό. Ο προπονητής του, έβλεπε το ταλέντο που διατηρούσε ο ανήλικος επιθετικός και για αυτό τον λόγο τον χρησιμοποιούσε πολύ σε διάφορα τουρνουά που έπαιρνε μέρος ο σύλλογος. Το γεγονός ότι ήταν σχεδόν πάντα, πρώτος σκόρερ, κίνησε και πάλι το ενδιαφέρον των ομάδων της Superleague. Αυτή την φορά, την πόρτα του 15χρονου Δημήτρη, χτύπησε ο Αστέρας Τρίπολης.
Στους Αρκάδες έπεισε και με το παραπάνω, κάτι που έφερε χαμόγελα στην οικογένεια του ποδοσφαιριστή. Ωστόσο, ένα απίθανο περιστατικό, έστειλε τον νεαρό και πάλι στο «μηδέν». Η ομάδα της Τρίπολης είπε στον πατέρα του Δημήτρη πως δεν μπορεί να του παρέχει… σπίτι για την παραμονή του στην πόλη. Το γεγονός αυτό ουσιαστικά, ακύρωσε την μετακίνηση του νεαρού άσου και δεν του πρόσφερε την ευκαιρία για το βήμα παραπάνω. Όμως, όλη αυτή η διαδικασία του έδωσε περισσότερη αυτοπεποίθηση αφού μία ομάδα τον είχε, επιτελούς δεχτεί.
Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός δεν είχε αφήσει την περίπτωση του. Ο Κώστας Μπατσινίλας είχε ζητήσει την παρακολούθηση του ταλαντούχου ποδοσφαιριστή και εισηγήθηκε την δεύτερη ευκαιρία για να δείξει την αξία του. Αυτή τη φορά, ο Εμμανουηλίδης τα κατάφερε. Ακούει τη θετική απάντηση από τους ανθρώπους του «τριφυλλιού» και παρότι δεν είχαν δωμάτιο στις εγκαταστάσεις, προτίμησε να πηγαινοέρχεται τρεις φορές την εβδομάδα (!) από τη Θήβα στο Κορωπί για προπονήσεις.
Η «σφήνα» του Ολυμπιακού και ο δρόμος προς την… κορυφή που σταμάτησε απότομα!
Την ώρα που ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωνε την ενσωμάτωση του νεαρού, ο Ολυμπιακός προσπάθησε να τον «κλέψει», μιλώντας με τον πατέρα του. Ωστόσο, ο ίδιος ξεκαθάρισε πως είχε δώσει τον λόγο του στο «τριφύλλι» και ήταν αργά για μία τέτοια κίνηση. Έτσι, μπαμπάς και γιος απέρριψαν την ομάδα του Πειραιά και επικεντρώθηκαν στον Παναθηναϊκό. Η ποιότητα του Εμμανουηλίδη ήταν έτοιμη να φανεί μέσα από μία από τις μεγαλύτερες ακαδημίες της Ελλάδας.
Ανέβαινε ασταμάτητα τις βαθμίδες των θυγατρικών και με στατιστικά αξιοζήλευτα για την ηλικία του. Στον Παναθηναϊκό είχαν αντιληφθεί πως έχουν στα σπλάχνα τους ένα από τα ανερχόμενα αστέρια της χώρας. Παιχνίδι με το παιχνίδι εντυπωσίαζε όλο και περισσότερο, μέχρι τον Γενάρη του 2017. Συγκεκριμένα, στις 17 του μήνα, όλος ο κόσμος του νεαρού επιθετικού «διαλύεται». Είναι η μέρα που χάνει τον άνθρωπο που μπορούσε να «ανοιχτεί» και μία από τις μεγαλύτερες συντροφιές του. Η μητέρα του, Βούλα, χάνει την μάχη με τον καρκίνο και αφήνει την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο της Αθήνας.
Η απώλεια για όλη την οικογένεια ήταν τεράστια, όμως για τον 17χρονο Δημήτρη, ήταν απλά ένα κενό που έπεφτε χωρίς να βρίσκει «πάτο». Πάνω που είχε αρχίσει να βρίσκει την αυτοπεποίθηση του, «κλείστηκε» ακόμα περισσότερο στον εαυτό του χωρίς να μιλάει σε κανέναν, μην μπορώντας να πιστέψει αυτό που συνέβη. Τα λόγια του κάθε φορά που αναφέρεται σε εκείνη την μέρα, τρεμοπαίζουν όπως και τα δάκρυα στα μάτια του.
Το μεγαλείο ψυχής, ο αριθμός και το επαγγελματικό συμβόλαιο με τις ευλογίες Φύσσα!
Το αξιοσημείωτο μετά από αυτό το γεγονός, ήταν η απόδειξη ότι αυτό το σώμα χωράει μεγάλα ψυχικά αποθέματα. Παρά την απώλεια, ζητάει από τον προπονητή του να παίξει κανονικά μία εβδομάδα αργότερα. Αν και αρχικά, υπήρχε αβεβαιότητα για την ψυχολογική του κατάσταση, εν τέλει χρησιμοποιείται κανονικά και εκείνος καταφέρνει, εκτός από μαγική εμφάνιση, να βρει δίχτυα. Την ώρα που πανηγυρίζει, δείχνει τον ουρανό, βουρκωμένος και αφιερώνει το γκολ στον άνθρωπο που τον «δημιούργησε». Ο πατέρας του στις εξέδρες λυγίζει βλέποντας τον μικρό να καταθέτει όλη του την ψυχή για να ευχαριστήσει τη μαμά του.
Μετά από αυτό, υποσχέθηκε στον εαυτό του πως κάθε τέρμα που θα σκοράρει στη ζωή του, θα είναι αφιερωμένο μόνο σε εκείνη. Για αυτό τον λόγο, άλλωστε, επέλεξε από τότε, να φοράει μόνο τον αριθμό «17». Για να κουβαλάει για πάντα εκείνη τη μέρα και να του θυμίζει γιατί είναι τόσο δυνατός. Στη συνέχεια, έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα. Να εντυπωσιάζει παιχνίδι με το παιχνίδι. Το 2017 θα μπορούσε να του μείνει με τον χειρότερο τρόπο στη μνήμη αν δεν εμφανιζόταν ο Τάκης Φύσσας. Με δική του παρέμβαση, του γίνεται πρόταση για επαγγελματικό συμβόλαιο και ο ταλαντούχος επιθετικός υπογράφει χωρίς δεύτερη σκέψη.
Η κακή μεταχείριση, η διέξοδος του Πανιωνίου και η δική του στιγμή!
Ο δρόμος στον Παναθηναϊκό δεν στρώθηκε με «ροδοπέταλα». Η προσαρμογή του έγινε με αργό αλλά σταθερό ρυθμό. Ωστόσο ο Γιώργος Δώνης δεν έδειξε να τον υπολογίζει. Προτίμησε περιπτώσεις όπως ο Δημήτρης Κολοβός, με τη συνέχεια να είναι γνωστή σε όλους. Ο Πανιώνιος, εκτός από την ομάδα κόντρα στην οποία έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο, έγινε εκείνη που του πρόσφερε την ευκαιρία να αποδείξει την αξία του. Μέχρι το καλοκαίρι του 2019, είχε παίξει 17 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις με συνολικά τέσσερα γκολ, δείγμα της δυναμικής του αλλά και του ταλέντου του.
Με τα χρώματα του Ιστορικού, παρότι βρέθηκε σε μία από τις χειρότερες σεζόν της ιστορίας του, κατάφερε να ξεχωρίσει. Κατέγραψε 26 συμμετοχές, βρήκε έξι φορές δίχτυα και μοίρασε δύο ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις. Μάλιστα, μπήκε στη λίστα με τους κορυφαίους παίκτες της ηλικίας του και έκανε τους ανθρώπους του «τριφυλλιού» να τον πάρουν πίσω. Χωρίς κάποιον λόγο, καθώς δεν ήταν καν στην αποστολή για τα παιχνίδια των play-offs. Τη νέα σεζόν, τέθηκε εκτός και στο project των Ρόκα-Πογιάτος, όμως εκείνος απλά πείσμωνε παραπάνω και περίμενε την ευκαιρία του.
Μπορεί να μην την πήρε αρχικά από τον Λάζλο Μπόλονι και να έχει καταγράψει μόλις… 49 λεπτά φέτος, όμως πρόλαβε να βρει δίχτυα και στο παιχνίδι της Κυριακής (10/01) να κάνει κάτι άνευ προηγουμένου. Δεν ήταν το γκολ που «κλείδωσε» τη νίκη (2-0) κόντρα στη Λάρισα. Ούτε ο πανηγυρισμός. Είναι στο τέλος του ματς, τα δάκρυα που έχυσε αυθόρμητα μπροστά σε όλη την Ελλάδα όταν αναφέρθηκε στη μάνα του. Μία τόσο δυνατή εικόνα που έκανε όλους τους οπαδούς της χώρας να ενωθούν. Ακόμα και το πρωτοσέλιδο του «αιωνίου» αντιπάλου, είχε το πρόσωπό του. Ένα παιδί 20 ετών, που θεωρείται από τα κορυφαία ταλέντα της χώρας, δεν είχε κόμπλεξ να δείξει τα πραγματικά του συναισθήματα.
Τα δάκρυα του, δεν έκαναν απλά άπαντες να αντιληφθούν τι πραγματικά κρύβεται πίσω από ένα ποδοσφαιριστή, αλλά ένωσε οπαδούς που μέχρι λίγα λεπτά πριν ήταν στα «μαχαίρια». Μπήκε στην πρώτη σελίδα εφημερίδας του Ολυμπιακού, παρά ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού. Όλα αυτά πίσω από ένα δάκρυ που το προκάλεσε το πρώτο του γκολ με το «τριφύλλι» φέτος μετά από τόσες απορρίψεις. Ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης έδειξε με τον καλύτερο τρόπο την αληθινή, ακατέργαστη αλλά και κουρασμένη του ψυχή.
