Την εμφάνισή του έχει κάνει στον Τύπο τις τελευταίες μέρες το «Νέο Ποτάμι». Στην ουσία πρόκειται για την Κίνηση Κοινωνικού Φιλελευθερισμού “εΜείς” στην οποία μετέχουν πρώην στελέχη του Ποταμιού που δεν στράφηκαν στη ΝΔ και δεν αποσύρθηκαν από την ενεργό πολιτική.
Το πρόσωπο της κίνησης που εμφανίζεται προς τα έξω είναι ο πρώην βουλευτής Νίκος Νυφούδης.
Σε άρθρο του ο Νίκος Νυφούδης επιτίθεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη για την επίσκεψή του στην Ικαρία αλλά και για τις εικόνες συνωστισμού που είχαν πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.
«Μπορεί τα φιλικά τηλεοπτικά και ιντερνετικά μέσα να τον κρατούν αμέριμνο, όμως η αλήθεια είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει κανέναν λόγο να κοιμάται (ή να ταξιδεύει ή να γυμνάζεται) ήσυχος, όταν οι πλέον πιστοί υπερασπιστές του αναρτούν σκέψεις αμφισβήτησης των ίδιων των επιχειρημάτων τους για τη στήριξή του Κυριάκου Μητσοτάκη τα προηγούμενα χρόνια στους προσωπικούς τους λογαριασμούς. Το τέλος της ασυλίας του Πρωθυπουργού μοιάζει αναμενόμενο, ακριβώς γιατί η ασυλία του είχε στηριχθεί στα δύο προσλαμβανόμενα (δεν έχει σημασία αν ήταν και αντικειμενικά) χαρακτηριστικά του που τώρα πλήττονται: την αποτελεσματικότητα και την αντιληπτικότητά του», γράφει μεταξύ άλλων ο Νίκος Νυφούδης στο άρθρο του.
Το άρθρο του Νίκου Νυφούδη
Και να που έφτασε η μέρα που ορκισμένοι υπερασπιστές του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας έστρεψαν την προσοχή τους μακριά από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Πολάκη και την ανευθυνότητα του δημοψηφίσματος του 2015. Οι προσωπικοί λογαριασμοί φίλων και γνωστών που κατακεραύνωναν εδώ και χρόνια τον Αλέξη Τσίπρα ως ερασιτέχνη, ως λαϊκιστή, ως ανεπάγγελτο και τα συναφή έγραψαν το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε για τα οξύμωρα του ταξιδιού του Πρωθυπουργού στην Ικαρία και για τα αναιτιολόγητα των νέων περιοριστικών μέτρων στα μεγάλα αστικά συγκροτήματα.
Είναι άραγε αυτό το σημείο καμπής της παρατεταμένης δημοφιλίας του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του;
Έχει τα φόντα να είναι. Και αυτό γιατί η ενόχληση των ως σήμερα δυναμικών υποστηρικτών του Πρωθυπουργού αφορά εκείνα τα χαρακτηριστικά του που κάποτε προβάλλονταν ως τα δυνατά του σημεία: καθαρή σκέψη, αποτελεσματικότητα, αντιληπτική ικανότητα. Καθένα από τα τρία μοιάζουν να διαψεύστηκαν μέσα σε λίγες ώρες. Πόσο καθαρή είναι η σκέψη κάποιου που αλλάζει κάθε μέρα, αν όχι κάθε ώρα, το σχέδιο περιοριστικών μέτρων; Πόσο αποτελεσματικός είναι κάποιος που δεν μπορεί να επιβάλει μέσω μηχανισμών ελέγχου τα μέτρα που λαμβάνει; Και ποια είναι η αντιληπτική ικανότητα κάποιου που αποφασίζει να αγκαλιαστεί και να συμφάει με δεκάδες «αυθόρμητους» οπαδούς του, όταν οι πολίτες που κυβερνά παραμένουν κλειδωμένοι στα σπίτια τους χωρίς άδεια να συναντήσουν ούτε τους γονείς τους;
Αυτός ο συνδυασμός αναιτιολόγητων και αναποτελεσματικών περιορισμών που ισχύουν για τους άλλους, από τη μία, και ανέμελης χαλαρότητας που ισχύει μόνο για εσένα και τους πολύ δικούς σου, από την άλλη, είναι η πλέον σίγουρη συνταγή καταστροφής της δημόσιας εικόνας ενός πολιτικού. Και ο συνδυασμός αυτός τείνει να γίνει ο κανόνας για τον αμέριμνο Πρωθυπουργό. Τα κλειστά μαγαζιά, τα κλειστά διόδια, τα κλειστά λύκεια γίνονται ασήκωτα μπροστά στους προνομιακούς εμβολιασμούς ημετέρων, στην ποδηλατάδα στην Πάρνηθα και στο λιτό γεύμα των δεκάδων στην Ικαρία.
Μπορεί τα φιλικά τηλεοπτικά και ιντερνετικά μέσα να τον κρατούν αμέριμνο, όμως η αλήθεια είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει κανέναν λόγο να κοιμάται (ή να ταξιδεύει ή να γυμνάζεται) ήσυχος, όταν οι πλέον πιστοί υπερασπιστές του αναρτούν σκέψεις αμφισβήτησης των ίδιων των επιχειρημάτων τους για τη στήριξή του Κυριάκου Μητσοτάκη τα προηγούμενα χρόνια στους προσωπικούς τους λογαριασμούς. Το τέλος της ασυλίας του Πρωθυπουργού μοιάζει αναμενόμενο, ακριβώς γιατί η ασυλία του είχε στηριχθεί στα δύο προσλαμβανόμενα (δεν έχει σημασία αν ήταν και αντικειμενικά) χαρακτηριστικά του που τώρα πλήττονται: την αποτελεσματικότητα και την αντιληπτικότητά του.
