Εξουσία «πεπλανημένη»

Γραφει ο Γιώργος Παπαγεωργίου,

Η αίσθηση πως ακόμα και έπειτα από τη σύλληψη Λιγνάδη δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Αυτή μένει στο τέλος.

Η εντύπωση πως στη χώρα αυτή οποίος αποτελεί κομμάτι ενός συστήματος αλληλοεξαρτώμενου, βαθιά ριζωμένου και τοξικού μπορεί να δρα ανενόχλητα, νοσηρά και να επιχειρεί να διαφύγει -παρά την έντονη κοινωνική κατακραυγή- ακόμα και αν αναδειχθεί η στυγνά εγκληματική πλευρά του εαυτού του.

Ο γνωστός άγνωστος σκηνοθέτης των δημοσιογραφικών αναφορών μπορεί για παράδειγμα ακόμα και έπειτα από όλα αυτά που ήρθαν στο φως τις τελευταίες ημέρες να σουλατσάρει ανενόχλητος στη ΓΑΔΑ, να δίνει συνεντεύξεις και να καλύπτεται πολιτικά παίρνοντας το χρόνο του.

Για αυτό η γενιά μας είναι στα κάγκελα. Γιατί παρακολουθεί όλο αυτό το σύστημα παραγόντων να δηλώνει έκπληκτο ότι δεν γνώριζε, δεν άκουσε, δεν είδε χωρίς καμία επιθυμία να αυτοκαθαρθεί, να δείξει στοιχειώδη σεβασμό μπροστά στις βαριές καταγγελίες ή έστω να ζητήσει την ύστατη στιγμή μια συγγνώμη. Και τώρα τι; Στεκόμαστε ενώπιον κυβερνητικών ιθυνόντων ηθικά και πολιτικά εκτεθειμένων, «πεπλανημένων» και βαθιά αλαζονικών τη στιγμή που οι πιο απεχθείς καταγγελίες φτάνουν στο προσκήνιο και η σημερινή σύλληψη φαίνεται να αποτελεί απλά την κορυφή του παγόβουνου. Ο θεσμικός στρουθοκαμηλισμός που έφτασε στο σημείο να μην ενθαρρύνει ούτε καν μια παραίτηση υπευθύνων -έστω συμβολικά ως ένδειξη σεβασμού- έπειτα από τις αποκαλύψεις καλλιεργεί δικαιολογημένα τη δυσπιστία.

Και όσο η δυσπιστία κυριαρχεί ολόγυρα μας, όσο ανακοινώσεις σαν αυτή που εξεδόθη από το Υπουργείο Δικαιοσύνης απόψε επιχειρούν να πείσουν παραπλανητικά ότι το φως πήρε πλέον οριστικά τη θέση από το σκοτάδι, τόσο αξίζει να γίνει μνεία στην κάθε μια φωνή ξεχωριστά που τόλμησε να τοποθετηθεί ξεσκεπάζοντας όλα εκείνα που θεσμικοί εκπρόσωποι αδυνατούσαν να δουν. Η κάθε φωνή έχει αξία. Αποδείχθηκε.

Γιώργος Παπαγεωργίου, Νομική ΑΠΘ