Γράφει ο επιχειρηματίας, Νίκος Νυφούδης
Για πολλούς ο κοινωνικός φιλελευθερισμός είναι «ψιλά γράμματα». Ακόμα και εκείνοι που αναγνωρίζουν την ισότητα ευκαιριών ως το κεντρικό στοιχείο του ιδεολογικού ρεύματος, εκτιμούν ως ανεπίκαιρη τη χρησιμότητά του. Εν μέσω πανδημίας και οικονομικής ύφεσης, η χειραφέτηση της επαγγελματικής δημιουργικότητας του ατόμου από το κράτος και η προστασία των ατομικών ελευθεριών μοιάζουν δευτερεύουσας προτεραιότητας. Και όμως η συγκυρία είναι αυτή που κάνει τη στροφή στον κοινωνικό φιλελευθερισμό πιο αναγκαία από ποτέ.
Οι νέοι όροι λειτουργίας της αγοράς που έφεραν τους τελευταίους δώδεκα μήνες τα μέτρα περιορισμού των μετακινήσεων επιβάλουν την από-γραφειοκρατικοποίηση του κράτους, αλλά και την παροχή κινήτρων για την έναρξη λειτουργίας νέων ευέλικτων επιχειρήσεων που θα βασίζονται στη χρήση της τεχνολογίας και της καινοτομίας. Την ίδια στιγμή, αυτά τα περιοριστικά μέτρα οδηγούν στο κοινωνικό περιθώριο κατηγορίες εργαζομένων και μικρό- επαγγελματιών του λιανεμπορίου, της εστίασης ή του τουρισμού. Ανθρώπων που πρέπει να στηριχθούν άμεσα από το κράτος προκειμένου να ξαναβρούνε τον βηματισμό τους και να βρεθούνε και πάλι στην ίδια αφετηρία. Το μικρό σε μέγεθος και σε παρεμβατικότητα κράτος, το οποίο όμως θα διαφυλάσσει την ισότητα ευκαιριών για τους πολίτες του, είναι το κράτος του κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Η ενεργοποίηση του ενστίκτου επιβίωσης που συνεπάγεται η αβεβαιότητα της καραντίνας ξυπνά τα συντηρητικά ανακλαστικά της κοινωνίας. Μετανάστες που αναζητούν μια άλλη τύχη μακριά από την πατρίδα τους ή μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας που κυνηγούν τον χρόνο για να βιώσουν την προσωπική γαλήνη τους θεωρούνται παρείσακτοι σε μια κοινωνία που αγωνίζεται για τις βασικές ανάγκες της. Και όμως για τους ανθρώπους αυτούς η εκκίνηση της ζωής τους σε μια άλλη χώρα ή η ελευθερία έκφρασης της ταυτότητάς τους είναι επίσης βασικές ανάγκες. Η ανεκτική και υποστηρικτική κοινωνία, η οποία θα αντιμετωπίζει ως αξία ανυπέρβλητη την ισότητα των πολιτών, είναι η κοινωνία του κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Η σύγχυση μεταξύ του νέο-φιλελευθερισμού και του κοινωνικού φιλελευθερισμού, αλλά και η κατά καιρούς αυθαίρετη υιοθέτηση του δεύτερου από τη Νέα Δημοκρατία για την περιγραφή της προγραμματικής της πρότασης έχει δημιουργήσει μια ψυχρή έως εχθρική φόρτιση στην έννοια. Άδικο. Οι αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού βρίσκονται πολύ πιο κοντά στις διακηρύξεις του νέου Προέδρου Μπάιντεν για την ανάγκη στήριξης τόσο των οικονομικά αδύναμων, όσο και των πολιτισμικά διαφορετικών, παρά φυσικά στις πλείστες προσπάθειες διαφύλαξης του κρατικιστικού προτύπου λειτουργίας της οικονομίας και του αναχρονιστικού προτύπου λειτουργία της κοινωνίας που συλλέγει στο ενεργητικό της η Νέα Δημοκρατία.
