Οι καταιγιστικές αλλαγές στην οικονομία και την εργασία δημιουργούν ανασφάλεια σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Η ανασφάλεια έγινε φόβος και θυμός στα χρόνια της υπερδεκαετούς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
Η πανδημία πολλαπλασίασε το φόβο, ενώ οι παρατεταμένες απαγορεύσεις στην οικονομική και κοινωνική ζωή των ανθρώπων, συρρίκνωσε δραματικά την αίσθηση και το εύρος των δικαιωμάτων τους. Ο εμβολιασμός για πολλούς έγινε η στιγμή της ατομικής τους ελευθερίας, ο καφές στην καφετέρια επιστροφή στην κανονικότατα, η επίσκεψη στο εξοχικό μεγάλη επιτυχία.
Ο άνθρωπος αναπτύσσει μηχανισμούς άμυνας, ειδικά σε περιόδους κρίσεων, για να αντέξει στην κρίση και να επιδιώξει την επιστροφή στην κανονικότατα της προηγούμενης ζωής του. Μια κανονικότατα που θα του θυμίσει τις μεγάλες αβεβαιότητες, τις μεγάλες ανισότητες και τους μεγάλους φόβους του.
Πόσοι καταλαβαίνουμε ότι έτσι δεν αποκτούμε και δεν διατηρούμε την δημιουργική ελευθερία, αν την είχαμε ποτέ, αφού και πάλι θα ενταχθούμε σε ένα κανονιστικό πλαίσιο που θα δημιουργήσουν άλλοι για μας ή και εμείς ως μέρος ενός απρόσωπου όλου, όπως ήταν και χθες, αλλά με περισσότερο φόβο;
