Ο Κωνσταντίνος Τζούνης χάρισε μεγάλες στιγμές στην Ελλάδα με την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στην κατηγορία F56 στο άθλημα της δισκοβολίας στους Παραολυμπιακούς του Παρισιού.
Ο 33χρονος πρωταθλητής ολοκλήρωσε μια εξαιρετική χρονιά μετά από το πανευρωπαϊκό ρεκόρ που είχε πετύχει νωρίτερα στη χρονιά με 43.65, με την κατάκτηση του μεταλλίου στο Σταντ Ντε Φρανς. Ο ίδιος μιλάει αποκλειστικά στο newn.gr αναφερόμενος στην πορεία του μέχρι το μετάλλιο, τα συναισθήματα πριν, μετά και κατά τη διάρκεια του τελικού, αλλά και ένα από τα σημαντικά στηρίγματα στη ζωή του την μητέρα του.
**Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Παπαϊωάννου
Για την προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Σε σχέση με αυτούς του Τόκιο πως το έζησες από τις προπονήσεις ειδικά το τελευταίο διάστημα μέχρι και τη μέρα του αγώνα;
Κ. Τζούνης: «Η προετοιμασία από το Τόκυο μέχρι το Παρίσι ήταν πολύ πιο έντονη από ότι είχα κάνει τα προηγούμενα χρόνια. Πολύ πιο δυνατές και πολύωρες προπονήσεις, όμως το πιο θετικό ήταν ότι κατάφερα να μην έχω κανέναν απόλυτα τραυματισμό που μου έδωσε την δυνατότητα μέχρι και την μέρα του αγώνα να είμαι 100% έτοιμος!».
Tο Τόκιο αναφέρθηκε και πριν, αλλά είναι σημείο αναφοράς για σένα ως τους πρώτους σου Ολυμπιακούς αγώνες. Εκεί ρεκόρ Ευρώπης και 4η θέση, τώρα 1.5 μέτρο περίπου πιο χαμηλή βολή και μετάλλιο. Τι πιστεύεις ότι άλλαξες εσύ ή και τι διαφορετικό υπήρχε στους δύο τελικούς;
Κ. Τζούνης: «Σε αυτόν τον τελικό δεν έγιναν μεγάλες επιδόσεις. Αυτό όμως μπορεί να προκύψει και το είδαμε και σε άλλους αγώνες στους Παραολυμπιακούς αλλά και στους Ολυμπιακούς. Το άγχος ιδιαίτερα ενός τέτοιου αγώνα αλλά και οι συνθήκες (καιρός, πρωινή ώρα)μπορεί να κάνουν έναν αγώνα μέτριο σε επίδοση για έναν αθλητή.
Φέτος έκανα πανευρωπαϊκό ρεκόρ 43.65 που είναι η καλύτερη μου επίδοση οπότε ξέρω ότι από το Τόκυο ήμουν καλύτερος αυτήν την χρονιά!».
Τώρα… στα του αγώνα. Έχεις κάνεις 4 βολές 2 άκυρες και 2 μακριά από τα ρεκόρ σου. Μπαίνοντας για την 5η που σου έδωσε και το μετάλλιο τι σκεφτόσουν εκείνη την ώρα; Θυμάσαι; Και ποια τα συναισθήματα σου μόλις κατάλαβες ότι έχεις το χάλκινο;
Κ. Τζουνης: «Ήμουν σίγουρος ότι μπορούσα να το πάρω ακόμα και με μια μέτρια βολή όπως και έγινε. Ήμουν αρκετά αγχωμένος γιατί έτσι πως κύλισε ο αγώνας ήξερα ότι μπορούσα να πάρω ένα ολυμπιακό μετάλλιο και δεν το διαχειριστικά καλά.
Ευτυχώς όμως συγκεντρώθηκα άκουσα και τον προπονητή και πρόλαβα έστω και λίγο πριν το τέλος να τα καταφέρω. Μόλις είδα ότι τα κατάφερα ένιωσα μια απέραντη χαρά και ένιωσα ότι όλα αυτά που τράβηξα όλων αυτών τον καιρό δεν πήγαν χαμένα!».
Όπως και στο Τόκιο έτσι και στο Παρίσι μπροστά σου είχες τους ίδιους αθλητές με την ίδια σειρά. Ο Βραζιλιάνος Κλοντινέι Μπατίστα έκανε και το σχετικό ρεκόρ με βολή πάνω από τα 46 μέτρα, με τον Ινδό Γιόγκες Κατουνίγια ήσασταν πολύ κοντά (42.22). Θεωρείς ότι ήταν εφικτό και το ασημένιο, δεδομένου ότι κατάφερες να έχεις και το Πανευρωπαϊκό ρεκόρ φέτος με 43.65;
Κ. Τζούνης: «Το ασημένιο ήταν ένα μετάλλιο που μπορούσα να το πάρω αλλά αυτός ο αγώνας είναι ιδιαίτερος. Όπως είπα πιο πάνω το άγχος και οι συνθήκες του αγώνα δεν μου έδωσαν την δυνατότητα να απελευθερωθώ.
Αν είχα κάνει την βολή για το χάλκινο μετάλλιο στις πρώτες 3 βολές τότε είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσα να ηρεμήσω πιο γρήγορα και να διεκδικούσα το κάτι παραπάνω!».
Στον τελικό ήταν εκτός από τον προπονητή σου και η οικογένεια σου. Κατάφερες να πετύχεις αυτό το πολύ μεγάλο επίτευγμα μπροστά τους. Πως το πανηγυρίσατε μετά;
Κ. Τζούνης: «Το ότι κατάφερα να πάρω το πρώτο μου Παραολυμπιακό μετάλλιο μπροστά στην οικογένεια μου και τους φίλους μου ήταν ότι καλύτερο έχω ζήσει στην αθλητική μου καριέρα. Η αγκαλιά που δέχτηκα ήταν ανεπανάληπτη. Μετά γιορτάσαμε την νίκη αυτή κάνοντας τουρ σε όλο το Παρίσι και περάσαμε υπέροχα!».
Τώρα επόμενοι στόχοι; Υποθέτω ξεκούραση πρώτα αλλά μετά τι ακολουθεί;
Κ. Τζούνης: «Αυτήν την στιγμή ξεκουράζομαι αρκετά σιγά σιγά θα μπω στις προπονήσεις στο γυμναστήριο και λίγο αργότερα θα ξεκινήσω και τις ρίψεις. O επόμενος στόχος είναι να είμαστε ακόμα πιο δυνατοί για τους Παραολυμπιακούς αγώνες στο Λος Άντζελες όμως σίγουρα θα έχουμε πολλούς μεγάλους αγώνες μέχρι τότε με επόμενο μεγάλο αγώνα το παγκόσμιο πρωτάθλημα που θα γίνει τον Νοέμβριο του 2025 στην Ινδία.»
Μετά το φινάλε του αγώνα στις πρώτες δηλώσεις σου στην κάμερα της ΕΡΤ ξεκίνησες με μια αφιέρωση «Μάνα τα καταφέραμε». Αν θες να μου πεις λίγα λόγια γι αυτό.
Κ. Τζούνης: «Ένα μέρος από αυτό που έχω γίνει ανήκει στην μητέρα μου. Εγώ γεννήθηκα με την αναπηρία που έχω, τον πατέρα μου τον έχασα όταν ήμουν μόλις 8 χρόνων.
Η μητέρα μου πάλεψε έχοντας εμένα και την αδερφή μου πρώτα από όλα για να μας παρέχει όσον το δυνατό περισσότερα και να μην μας λείψει τίποτα. Μας έκανε σωστούς ανθρώπους και ειδικά στην περίπτωση μου έτρεξε τόσο πολύ για να βρει γιατρούς και φυσιοθεραπευτές για να μου δώσουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής και τα κατάφερε.
Άλλωστε μπόρεσα να περπατήσω ενώ οι γιατροί είχαν δεδομένο ότι θα καθίσω σε αναπηρικό αμαξίδιο. Της χρωστάω πολλά και μέρος από αυτή την μεγάλη νίκη που έκανα πάει και σε εκείνη!».
