Τις παραμονές των εσωκομματικών διαδικασιών στο ΚινΑλ, όλο και περισσότεροι διαπιστώναμε την ανάγκη των πολιτών για αναδιάταξη των πολιτικών συσχετισμών στην χώρα.
Ήταν έκφραση όλο και περισσότερων πολιτών το γεγονός πως το υφιστάμενο δίπολο μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ δεν φαινόταν να καλύπτει τις κοινωνικές δυνάμεις και ανάγκες, γεγονός που το αντιλαμβανόταν κάποιος από το γεγονός της απόλυτης στασιμότητας που παρατηρούνταν τα τελευταία δυο χρόνια.
Μετά τις εκλογές του 2019, το πολιτικό σύστημα φάνηκε να σταθεροποιείται σε συγκεκριμένα ποσοστά μεταξύ των δυο πρώτων, ποσοστά τα οποία δεν άλλαζαν ανεξάρτητα των προκλήσεων που η Κυβέρνηση κλήθηκε να αντιμετωπίσει. Αυτό συνέβαινε γιατί οι πολίτες διαπίστωναν πως από τις υπάρχουσες ‘’υψηλές’’ πολιτικές δυνάμεις δεν υπήρχε η πρόταση εκείνη που θα δημιουργούσε συνθήκες αλλαγής των συσχετισμών.
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση έχοντας χάσει παντελώς την αξιοπιστία της, χωρίς βάθος πολιτικών προτάσεων και συνεχίζοντας να φλερτάρει με τον λαϊκισμό, αδυνατούσε να εμπνεύσει τους πολίτες ως η εναλλακτική πρόταση στην διακυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο τελευταίος, αισθανόμενος πως δεν κινδυνεύει από τον Αλέξη Τσίπρα, προχωρούσε στα σίγουρα και ενώ ξεκίνησε με μεταρρυθμιστικό λόγο και κάποιες τομές στη λειτουργία του Κράτους, σύντομα υποχώρησε στις πιέσεις του πολιτικού του χώρου, ακολουθώντας και αυτός, πρακτικές από το κακό πολιτικό παρελθόν της χώρας. Η εκτόξευση των μετακλητών υπαλλήλων σε δυσθεώρητα ύψη, το γιγαντιαίο Υπουργικό Συμβούλιο και οι συνειδητές πολιτικές επιλογές που ανέκαθεν εξέφραζαν την συντηρητική παράταξη έδειχναν στους πολίτες πως και σε αυτή την περίοδο ζούμε κεκαλυμμένα, κάτι από τα παλιά.
Σε αυτό το τελματωμένο πολιτικό σκηνικό ήταν δεδομένο πως κάτι χρειαζόταν να ταράξει τα νερά. Η επιλογή στο πρόσωπο του Νίκου Ανδρουλάκη του νέου επικεφαλής της Δημοκρατικής Παράταξης έδειχνε μονόδρομος τόσο για τους πολίτες όσο και για το πολιτικό σύστημα.
Επιλογή που έγινε μαζικά και δυναμικά από τους πολίτες, με βασικό χαρακτηριστικό την ανανέωση τόσο σε πρόσωπα αλλά κυρίως σε νοοτροπίες, βασιζόμενη σε ένα νέο πρόσωπο που διαθέτει όμως τις παραστάσεις εκείνες που μπορούν να μετατραπούν σε σύγχρονες και ρεαλιστικές προτάσεις για την μετεξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας και επενδύοντας πάνω στην πολιτική αυτονομία της Προοδευτικής Παράταξης.
Οι πρώτες κατατιθέμενες προτάσεις από την πλευρά του Νίκου Ανδρουλάκη για την πανδημία, για την εξωτερική πολιτική της χώρας αλλά και τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο μέλλον, για τον εκδημοκρατισμό της παραγωγής ενέργειας και τη μείωση του κόστους της, για την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, την έξυπνη και ποιοτική παραγωγή στον πρωτογενή τομέα, οι θέσεις για την αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας στη χώρα και τα κίνητρα για την επιστροφή του brain drain φαίνεται να επιδρούν άμεσα θετικά στην κοινωνία, δίνοντας αυξημένη απήχηση στις πρώτες δημοσκοπήσεις που είδαν το φώς.
Τα επόμενα βήματα της άμεσης επαναλειτουργίας των Οργανώσεων ανά τη χώρα μέσω της αυτοοργάνωσης, θα αποτελέσουν τα πρώτα κύτταρα επαναπροσέγγισης των πολιτών και θα δώσουν και το κοινωνικό ανάπτυγμα που πάντα η Προοδευτική Παράταξη διέθετε, προκειμένου οι προτάσεις να απλωθούν από την κοινωνία προς την κορυφή της πυραμίδας. Προτάσεις που θα έρχονται «από τα κάτω», όπως τονίζει ο νέος Πρόεδρος, προκειμένου να αντιμετωπίζουν τα κατά τόπους προβλήματα με τον βέλτιστο δυνατό τρόπο.
Σε κάθε περίπτωση, το άμεσο επόμενο χρονικό διάστημα είναι κρίσιμο τόσο για το Κίνημα Αλλαγής όσο και συνολικά για το πολιτικό σκηνικό. Η κατάθεση ρεαλιστικών προτάσεων από την φαρέτρα της σύγχρονης Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας – που φαίνεται να επανακάμπτει σταδιακά – για τα σημερινά προβλήματα των πολιτών αλλά και για την πορεία της χώρας στο μέλλον, η ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ ξανά σε κεντρικό πολιτικό πυλώνα στο πολιτικό σύστημα και η ανατοποθέτηση του, φαίνεται πως αλλάζει τα δεδομένα, δημιουργεί νέες δυναμικές και αναπροσδιορίζει τους πολιτικούς παίκτες.
Η ευκαιρία για την Δημοκρατική Παράταξη να επιστρέψει βρίσκεται στα χέρια όλων όσων πιστεύαμε σταθερά πως αυτός ο πολιτικός χώρος μπορεί να εκφράσει αγωνίες και προβληματισμούς της κοινωνίας, μπορεί να καταθέσει τις προτάσεις που θα βελτιώνουν την καθημερινότητα των πολιτών και θα κατευθύνει την χώρα στην επόμενη μέρα με σιγουριά και σχέδιο. Ο κοινός βηματισμός μας με τον Νίκο Ανδρουλάκη είναι στοίχημα που δεν δικαιούμαστε να χάσουμε τόσο για την Δημοκρατική Παράταξη όσο και για τη χώρα και την κοινωνία.
