Το 4ο κύμα της πανδημίας, έχει εξελιχθεί σε έναν επιδημιολογικό εφιάλτη, αψηφώντας ακόμα και τις πιο πεσιμιστικές προβλέψεις. Έναν χρόνο πριν, με τον επιδημιολογικό χάρτη “λιγότερο κόκκινο” η κυβέρνηση επέβαλε ένα από τα πιο αυστηρά και μακροχρόνια lockdown της Ευρώπης. Ένα καλοκαίρι μετά, με μόνη διαφορά αυτήν της “έλευσης” του εμβολίου, ένα καθολικού τύπου lockdown, συμφωνά με κυβερνητικούς αξιωματούχους, δεν είναι καν στο τραπέζι.
Στην αρχή της πανδημίας με τα κρατικά/ευρωπαϊκά ταμεία γεμάτα και τον κόσμο τρομοκρατημένο από την “νέα” ασθένεια, το lockdown, ηταν μονόδρομος. Στο 1ο κύμα οι θάνατοι ξεπέρασαν τους 100 μετά από 3 μήνες, και η επιλογή της Δύσης να “ακούσει” την επιστήμη και τους ειδικούς αποδείχθηκε σωστή.
Τα δεδομένα όμως έχουν πλέον αλλάξει. Οι καραντίνες κούρασαν, τα χρήματα στέρεψαν, και με την οικονομία να ψάχνει και αυτή μια “ανοιχτή ΜΕΘ”, η ασφάλεια του “Μένουμε Σπίτι” δεν είναι επιλογή. Η λύση; Μα φυσικά το εμβόλιο. Η επιστήμη έκανε πραγματικά ένα θαύμα και σε χρόνο ρεκόρ, έχουμε διαθέσιμη μια πληθώρα σκευασμάτων, αποτελεσματικά ακόμα και στα πιο επιθετικά στελέχη. Στην αρχή του εμβολιαστικού προγράμματος, οι πολίτες έτρεξαν να κλείσουν τα ραντεβού τους, και ο ρυθμός των εμβολιασμών όλο και αυξάνονταν, 75% λέγαμε, και μέρα με την μέρα φτάναμε πιο κοντά.
Μετά το 50% όμως, εμφανίστηκε, το φαινόμενο των ανεμβολίαστων. Αντιεμβολιαστές υπήρχαν εξ αρχής, είναι και οι ίδιοι που πιστεύουν πως μας ψεκάζουν, ένα μικρό κομμάτι της κοινωνίας το οποίο φωνάζει, μόνο και μόνο για να ακουστεί. Αυτοί δεν θα πειστούν ποτέ, ίσως είναι και μάταιο να το προσπαθήσουμε. Όμως, θα είναι παράλογο να ισχυριστούμε, πως σχεδόν 3 εκατομμύρια συμπολίτες μας, φοβούνται τα τσιπάκια του Γκέιτς, που θα τους μετατρέψουν σε κινητές κεραίες 5G. Η πλειονότητα των ανεμβολίαστων είναι άνθρωποι που φοβούνται το εμβόλιο ως φάρμακο. Η ταχύτητα με την οποία αναπτύχθηκε, η νέα τεχνολογία mRNA, ακόμα και οι πολλαπλές δόσεις, είναι φυσικό να δημιουργούν ερωτήματα και δισταγμούς.
Η κυβέρνηση όμως το αγνοεί όλο αυτό. Οι διστακτικοί έχουν ταυτιστεί με τους αρνητές ως ίδια κατηγορία. Στοχοποιούνται καθημερινά από τα ΜΜΕ και περιθώριοποιούνται στο κοινωνικό σύνολο, ενώ ο μόνος τρόπος να οδηγηθούν στα εμβολιαστικά κέντρα, είναι η οικονομική και χρονική δυσχέρεια των ραπιντ τεστ και η στέρηση του φρέντο στην πλατεία.
Η συντηρητική λογική εδώ και δεκαετίες ταυτίζεται με τον εκφοβισμό και την τιμωρία. Όμως, στις δυτικές δημοκρατίες, όπου το ιντερνετ δεν φιμώνεται, μια τέτοια πολιτική έχει συχνά αποτελέσματα αντίθετα των επιθυμητών. Είναι καθήκον της πολιτείας να αγκαλιάσει τους φοβισμένους πολίτες, να τους ενημερώσει για τα εμβόλια με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και να δώσει προνόμια στους εμβολιασμένους και όχι ποινές στους ανεμβολίαστους. Η πολιτική της κυβέρνησης, διχάζει την κοινωνία, και ανασύρει μνήμες εποχών σκοτεινών για την χώρα και τον λαό της, αφήνοντας αυτό το 40% στην γωνία του φόβου.
Στον πυρετό της πανδημίας, ανασύρεται μια νέα ευκαιρία για τον προοδευτικό χώρο. Ήρθε η ώρα να ξαναμπεί στο επίκεντρο της πολιτικής ο άνθρωπος και όχι οι αριθμοί, ξεκινώντας από τα πιο κρίσιμα, όχι τα πιο απλά, κάθε εμβολιασμός μετράει!
