Η 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη των «Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία», που πραγματοποιήθηκε με επιτυχία υβριδικά την Κυριακή 27 Ιουνίου με τη συμμετοχή 250 στελεχών από όλη την Ελλάδα, κατέληξε, μεταξύ άλλων,
· στην ομόφωνη επανεκλογή του Μιχάλη Χάλαρη στη θέση του Γραμματέα των ΚΠΣ
· στην εκλογή νέας 60μελούς Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής, η οποία το επόμενο διάστημα θα συνεδριάσει προκειμένου να εκλέξει τη νέα 15μελή Εκτελεστική Γραμματεία των ΚΠΣ
· σε Πολιτική Απόφαση, που έχει ως εξής:
Πολιτική Απόφαση της 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης των «ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ για τη ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»
1. ΜΙΑ ΠΕΝΤΑΧΡΟΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Οι Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία ιδρύθηκαν στις 4 Σεπτεμβρίου 2015, από ενεργούς πολίτες και στελέχη του ευρύτερου χώρου της κεντροαριστεράς που αποφάσισαν να συμπράξουν στην ανασυγκρότηση της προοδευτικής μεταρρυθμιστικής παράταξης συμμετέχοντας ως τρίτη συνιστώσα στην τότε Δημοκρατική Συμπαράταξη μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν υπάρξει σημαντικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό αλλά ο στόχος παραμένει ο ίδιος. Η δημιουργία μιας νέας μεγάλης μεταρρυθμιστικής και σύγχρονης, Ευρωπαϊκής, κοινωνικής και δημοκρατικής παράταξης της ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας.
Από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη περάσαμε στο Κίνημα Αλλαγής και συνεχίζουμε να συμμετέχουμε στο εγχείρημα παρά τις διαφορετικές μας προσεγγίσεις σε αρκετά θέματα κυρίως εσωκομματικής δημοκρατίας και τρόπου παραγωγής πολιτικής. Συνεχίζουμε στο Κίνημα Αλλαγής μετά από την δημοκρατικά εκφρασμένη άποψη της πλειοψηφίας των μελών μας, με δεδομένο ότι παραμένει το μοναδικό κοινοβουλευτικό κόμμα με προσανατολισμό στη Σοσιαλδημοκρατία. Έχουμε την αντίληψη ότι η ιδεολογική ανανέωση και σαφήνεια και η προγραμματική καινοτομία πρέπει να συνδυάζονται με την συμμετοχή σε σχήματα που έχουν δυνατότητα κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης και παρέμβασης στην κεντρική πολιτική σκηνή. Μέσα από την συμμετοχή μας όμως προσπαθούμε συνεχώς να συμβάλουμε σε μια νέα αντίληψη για την «πολιτική του μέλλοντος» που θα δίνει προοπτική και θα κάνει πιο ελκυστικό τον χώρο της κεντροαριστεράς σε νεότερες και ευρύτερες ομάδες πολιτών.
2. Η ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ
Το πολιτικό σκηνικό της χώρας οδηγείται σε πολλαπλά αδιέξοδα. Για την Κυβέρνηση της ΝΔ η περίοδος χάριτος και ανοχής φτάνει στο τέλος της. Ο Σύριζα μετά από την αποτυχία του ως Κυβέρνηση αποτυγχάνει και σαν αντιπολίτευση . Και τα δύο κόμματα λειτουργώντας όχι συνθετικά και καινοτόμα αλλά πολυσυλλεκτικά και μικροκομματικά επιχειρούν χωρίς επιτυχία να συμβιβάσουν στο εσωτερικό τους τελείως αντιφατικές απόψεις και δυναμικές.
Η Νέα Δημοκρατία παλινδρομεί μεταξύ ενός κεντροδεξιού εκσυγχρονισμού, μιάς ακροδεξιάς τάσης αλλά και ενός πανίσχυρου πελατειακού παλαιοκομματισμού ικανού να εξουδετερώσει κάθε μεταρρυθμιστική βούληση και προσπάθεια.
Ο Σύριζα από την πλευρά του, παραπαίει ανάμεσα σε έναν σχεδόν απολίτικο κυβερνητισμό της με κάθε τρόπο επιστροφής στην εξουσία, μιας πανσπερμίας μικροομάδων παγιδευμένων σε αντικαπιταλιστικές γραφικότητες και ενός εξίσου ισχυρού “αριστερού αυριανισμού” που τροφοδοτεί τον λαϊκισμό, πισωγυρίζοντας την κοινωνία μας, εκθέτοντας την ίδια την έννοια της αριστεράς και υποσκάπτοντας τις προοπτικές μιας μεγάλης και σύγχρονης προοδευτικής παράταξης.
Αλλά και το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ παρά το γεγονός ότι παραμένει ο χώρος με την μεγαλύτερη συνέπεια απέναντι στις ιδέες της σοσιαλδημοκρατίας,στην σημερινή του μορφή δεν δείχνει να καταφέρνει να αρθρώσει έναν ανανεωμένο προοδευτικό μεταρρυθμιστικό λόγο, να δώσει ένα νέο σύγχρονο στίγμα, να προσελκύσει νέα ακροατήρια και να κερδίσει ένα ικανό ποσοστό λαϊκής υποστήριξης, και ιδίως στους νέους, που θα του δίνει προοπτική εξουσίας. Παραμένει λοιπόν εγκλωβισμένο σε μια αδιέξοδη συζήτηση υποκαθιστώντας την ουσιαστική ιδεολογική ζύμωση με καυγάδες για την πολιτική των συμμαχιών.
Αυτές οι οφθαλμοφανείς αδυναμίες των βασικών δυνάμεων όλου του πολιτικού φάσματος καθιστούν την ανάγκη ιδεολογικής και προγραμματικής ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς ακόμα πιο έντονη και επιτακτική.
Η ελληνική κεντροαριστερά χρειάζεται να ανασυγκροτηθεί συσπειρώνοντας όλους τους ενεργούς πολίτες, κομματικά ενταγμένους αλλά και ανένταχτους, που τάσσονται υπερ των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων. Χρειάζεται να επανασυνδεθούν οι ανθρωπιστικές και ηθικές βάσεις θεμελίωσης του δημοκρατικού σοσιαλισμού με τις σύγχρονες δυναμικές ενός κόσμου που αλλάζει με δραματική ταχύτητα παράγοντας νέες ανισότητες, γεννώντας αβεβαιότητες και ανασφάλειες για ευρύτατα κοινωνικά στρώματα.
3. Η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΘΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΑ
Τα προβλήματα αυτά δεν είναι αποκλειστικά εθνικά, είναι ευρωπαϊκά. Και ευρωπαϊκές θα πρέπει να είναι και οι απαντήσεις. Η κεντροαριστερά στην χώρα μας θα πρέπει να ανασυγκροτηθεί συνεργαζόμενη στενά με όλες τις ευρωπαϊκές δυνάμεις που υποστηρίζουν τις προοδευτικές και κοινωνικά ευαίσθητες μεταρρυθμίσεις προκειμένου να διατυπωθεί ένα σύγχρονο πολιτικό αφήγημα που θα συσπειρώνει τους νέους, τους εργαζόμενους, τις δυναμικές παραγωγικές ομάδες, τα αδύναμα αλλά και τα μεσαία στρώματα.
Η βασική της αξιολογική τοποθέτηση παραμένει αναλλοίωτη: η οικοδόμηση της δίκαιης δημοκρατικής κοινωνίας της ισότητας, αναδιανομής, συνοχής, ανεκτικότητας και αλληλεγγύης. Οι αξίες όμως αυτές θα πρέπει να επαναπροσδιορισθούν λαμβάνοντας υπόψη τις σύγχρονες πραγματικότητες, τις επιστημονικές και τεχνολογικές προόδους, τη ραγδαία επικοινωνιακή δικτύωση – στην οποία η χώρα μας θα πρέπει να είναι παρούσα, την ψηφιακή επανάσταση, αλλά και τη βαθύτερη αλληλεξάρτηση, την παγκοσμιοποίηση, χρηματοπιστωτική ολοκλήρωση, τη μετατόπιση οικονομικών δραστηριοτήτων από την Ευρώπη σε άλλες περιοχές του πλανήτη.
Θα πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη οι νέες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες, όπως η κλιματική αλλαγή και τα γενικότερα οικολογικά προβλήματα, η γήρανση του πληθυσμού και οι δημογραφικές ανακατατάξεις, οι έντονες μεταναστευτικές ροές, οι νέες τάσεις ανακατανομής του πλούτου και εισοδήματος σε εθνική και παγκόσμια κλίμακα, οι νέες απειλές και κίνδυνοι για την ασφάλεια των πολιτών και κοινωνιών, η άνοδος των ακραίων, εθνολαϊκιστικών δυνάμεων, οι συνέπειες της πανδημίας κ.α.
Το αφήγημα αυτό θα επιτρέπει πολιτικές συγκλίσεις και θα αποτελέσει την βάση για ένα νέο σχέδιο προοδευτικής διακυβέρνησης σε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη.
Ένα νέο σχέδιο προοδευτικής διακυβέρνησης που θα συναρθρώνει μια ρυθμιζόμενη αγορά που θα δίνει προτεραιότητα στην κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και μια αποτελεσματική δημόσια εξουσία που θα εγγυάται τον καινοτόμο αναπτυξιακό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό σχεδιασμό, την ήπια και ευέλικτη ρύθμιση και τις στοχευμένες αναδιανεμητικές πολιτικές που θα αποβαίνουν υπερ των αδύναμων και όχι υπερ των παρασιτικών ομάδων.
4. ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΣΚΕΙΤΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Βασική μας προτεραιότητά σε αυτήν την προσπάθεια πρέπει να είναι οι βαθιές τομές όχι μόνο στο περιεχόμενο της πολιτικής αλλά στον ίδιο τον τρόπο με τον οποίο ασκούμε πολιτική. Η εποχή της αντιπολίτευσης του «ανένδοτου» του «όχι σε όλα», της ανοχής σε ακραίες μεθόδους αντίδρασης και κάθε είδους λαϊκισμούς έχει ξεπεραστεί από την ιστορία. Η δημοκρατική και προοδευτική πλειοψηφία απαιτεί σοβαρή προγραμματική αντιπολίτευση που θα συμφωνεί στα θετικά, θα αντιδρά στα αρνητικά αλλά και θα έχει ξεκάθαρη ιδεολογική κατεύθυνση. Ξεκάθαρη θέση υπέρ των κυβερνητικών συνεργασιών όταν αυτές συνοδεύονται από προγραμματικές συμφωνίες. Μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση η συντριπτική πλειοψηφία περιμένει να κυβερνηθεί ο τόπος και όχι να ξαναγίνουν εκλογές. Πρέπει και στην Ελλάδα να αναπτυχθεί επιτέλους ένας πολιτικός πολιτισμός της ανοχής και του διαλόγου που θα θωρακίζει την δημοκρατική διαδικασία όπως και στα περισσότερα Ευρωπαϊκά κράτη.
Χρειαζόμαστε για αυτό ένα νέο πολιτικό υποκείμενο, ένα νέο τύπο κόμματος, που θα λειτουργεί ως συλλογικός μηχανισμός παραγωγής ιδεών και πολιτικής και όχι ως κέντρο μικρο-πολιτικής, ευκαιριακής προπαγάνδας και εκλογικής επικοινωνίας. Ένα κόμμα συμμετοχικό που θα κατευθύνεται από τα ενεργά μέλη του και όχι από χαρισματικούς ή κληρονομικούς ηγέτες και τις αυλές τους. Ένα κόμμα ενεργών πολιτών και όχι πειθήνιων χειροκροτητών και κατευθυνόμενων ψηφοφόρων.
5. ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ
Κύριο ζητούμενο είναι ακόμα το να ξεφύγει ο χώρος από τις οργανωτίστικες και “τοπογραφικές” λογικές (το ότι αυτοπροσδιοριζόμσστε ως κάτι “ανάμεσα” σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ) και να αντιληφθεί ότι αποστολή του είναι να συγκροτήσει το εναλλακτικό αφήγημα, οραματικό και κυβερνητικό, που θα εκφράσει τους μη ευνοημένους και δυσαρεστημένους από τις νέες ανισότητες και τις ανασφάλειες της παρούσης τάξης πραγμάτων. Αυτό που χρειάζεται είναι η συγκρότηση ενός νέου αφηγήματος για μια κοινωνία δίκαιη, δημοκρατική και ισόρροπα αναπτυσσόμενη.
Το τι σημαίνουν αυτές οι προτεραιότητες σήμερα και πως θα επιτευχθούν αύριο, πρέπει να συζητήσει συστηματικά και τεκμηριωμένα η κεντροαριστερά ξεφεύγοντας από την παγίδα της αποκλειστικής ενασχόλησης με θέματα εκλογικής τακτικής και με την πολιτική των συμμαχιών.
6. ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΚΕΝΤΡΟ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Στις παραπάνω κατευθύνσεις συνεχίζουμε ως Κινήσεις Πολιτών για την Σοσιαλδημοκρατία την πολιτική μας δράση με ανοιχτούς ορίζοντες και διαύλους προς όλα εκείνα τα πρόσωπα, ομάδες και δίκτυα, προς όλους όσους έχουν κάτι παρόμοιο ή αντίστοιχο ή συμπληρωματικό να πουν τόσο εντός Κινήματος Αλλαγής όσο και στις οργανωμένες συλλογικότητες εκτός αυτού, με στόχο τη διατήρηση ζωντανής της συζήτησης για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς. Συζητάμε πέρα από τα τρέχοντα, για το νέο στίγμα και το νέο όραμα μιας Μεταρρυθμιστικής, Αριστερής και Οικολογικής Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, στοχεύοντας στη συγκρότηση μιας ιδεολογικής και πολιτικής πλατφόρμας που θα μπορέσει στο εγγύς μέλλον να αποτελέσει την βάση ευρύτερων συγκλίσεων στον προοδευτικό χώρο, στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
