Μαρία, ιδιωτική υπάλληλος στην εστίαση
Φοβάμαι, Νίκο. Πριν φοβόμουνα ότι δε θα προλάβω να πάρω σύνταξη. Πλέον φοβάμαι και για τα χρόνια πριν από τη σύνταξη. Ακούω για αλλαγές στο Δίκαιο των Απολύσεων. Διάβασα κατά λέξη από το νομοσχέδιο ότι «πλέον το ‘πλεονάζον προσωπικό’ και το ‘οικονομικοί λόγοι’ δεν περιλαμβάνονται στους ‘επιλήψιμους λόγους’ για μια καταγγελίας απόλυσης» και ότι «από τη στιγμή που δεν υπάρχει ‘προσωπική χροιά’ και το ‘ελάττωμα της καταγγελίας σύμβασης αποδεικνύεται οικονομικό, δίδεται η δυνατότητα στον εργοδότη να μην επαναπροσλάβει τον εργαζόμενο, αλλά να του δώσει μεγαλύτερη αποζημίωση. Σκέφτομαι ότι όλα τα παραπάνω είναι διευκολυντές ομαδικών απολύσεων.
Φοβάμαι. Πριν σκεφτόμουνα ότι οι ξένες επενδύσεις είναι ο δρόμος μπροστά. Πλέον όμως αυτές οι αλλαγές με κάνουν ανασφαλή. Μήπως οι επενδύσεις σημαίνουν ελεύθερα ωράρια με 10ωρα, επιπλέον υπερωρίες, ελαστικότητα, ατομικές συμφωνίες στο περιθώριο των κλαδικών συμβάσεων και των επιχειρησιακών, και τελικά κατάργηση στην πράξη κατά το δυνατόν των συλλογικών διαπραγματεύσεων; Και πόσο ευκολότερα μπορούν να γίνουν όλα αυτά σε βάρος των εργαζομένων στη λιανική και στην εστίαση που έχουν ατομικές συμφωνίες και ατομικές συμβάσεις με τον εργοδότη τους;
Φοβάμαι. Πριν σκεφτόμουνα ότι ο συνδικαλισμός δεν είναι απαραίτητος. Διαβάζω όμως τις επισημάνσεις των συνδικαλιστών για το άρθρο 58 για την ατομική διευθέτηση των όρων εργασίας και για το άρθρο 98 αναφορικά με την αναστολή των διαιτητικών αποφάσεων μέχρι την έκδοση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης επί της αγωγής προσβολής της διαιτητικής απόφασης και αντιλαμβάνομαι ότι οδηγούν σε υπέρμετρους περιορισμούς της συνταγματικά κατοχυρωμένης συλλογικής αυτονομίας. Ναι, ο συνδικαλισμός δεν πρέπει να είναι επάγγελμα, όμως είναι αυτός που μπορεί να εξασφαλίσει ανταμοιβή, αξιοπρέπεια, σωστή αμοιβή, ανθρώπινες συνθήκες, οργανωσιακή υγεία στην εργασία.
Νίκος, επιχειρηματίας στην εστίαση
Θα ήθελα να σου πω να μη φοβάσαι, Μαρία. Θα ήθελα να σου πω ότι οι «αγωνιστές» συνδικαλιστές δεν κάνουν πολλά. Ότι το μόνο που κάνουν είναι να υπογράφουν συμβάσεις σικέ, «λογικές», «ρεαλιστικές» και «συμφέρουσες πάντα» για τους εργαζόμενους, μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις! Ότι το τέλος της «ασυλίας» τους είναι ίσως ένα μέτρο θεμιτό. Θα ήθελα να σου πω ότι δεν υπάρχει κίνδυνος καταστρατήγησης της ελευθερίας έκφρασης των συνδικαλιστών που διαπραγματεύονται με τους εργοδότες για σοβαρά θέματα του Κανονισμού Προσωπικού.
Θα ήθελα να σου πω να μη φοβάσαι. Θα ήθελα να σου πω ότι η Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας είναι χρήσιμη γιατί θα περιλαμβάνει την τηλεργασία και τα ατελείωτα μηνύματα και κλήσεις στο κινητό μετά το απόγευμα. Όμως δεν είμαι βέβαιος ότι η Ψηφιακή Κάρτα θα διασφαλίζει την πληρωμή των υπερωριών σου.
Θα ήθελα να σου πω να μη φοβάσαι για τον χρόνο που χάνεις από την οικογένειά σου. Θα ήθελα να σου πω ότι η άδεια πατρότητας και η ταυτόχρονη γονική άδεια δεν είναι μόνο το περιτύλιγμα των υπολοίπων μέτρων.
Θα ήθελα να σου πω να μη φοβάσαι. Θα ήθελα να σου πω ότι η μετατροπή του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας σε Ανεξάρτητη Αρχή θα καταστήσει ευκολότερη τη διαλεύκανση των καταγγελιών των εργαζομένων και ότι δεν έγινε Ανεξάρτητη, όπως η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων επειδή το κράτος και η Κυβέρνηση εισέπραττε μεγάλη δυσαρέσκεια και πολιτικό κόστος από την επιβολή των κατασχέσεων εις χείρας τρίτου εκ μέρους φορέων του Δημοσίου και Ασφαλιστικών Ταμείων κατά καταθετικών λογαριασμών των πολιτών.
Όμως δεν μπορώ να σου το πω. Και με πειράζει πολύ που εσύ και όλοι οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις μου νοιώθετε φοβισμένοι. Η αβεβαιότητα χαλάει το κλίμα που εμείς όλοι με κόπο έχουμε δημιουργήσει. Σκέφτομαι μόνο πόσο πιο δύσκολα θα είναι για τον εργαζόμενο σε μια απρόσωπη μεγάλη επιχείρηση, όπου θα πρέπει να διαπραγματευτεί ατομικά τη συμφωνία περί διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Ένας εργαζόμενος είναι παραγωγικός και συνεργατικός όταν ανταμείβεται, όταν αισθάνεται ικανοποίηση στην εργασία του. Μακάρι να σας κάνω να νοιώσετε ασφαλείς. Με την αλήθεια, τις καλές αμοιβές και χωρίς τον φόβο της απόλυσης. Θα είναι η κατάκτησή μας.
