Η Έφη Γκουλή γεννήθηκε με μία σπάνια ιδιομορφία. Τόσο σπάνια, όσο και ο χαρακτήρας της. Έμαθε να ζει με αυτήν, το συνήθισε και αποφάσισε να της χαμογελά. Το πώς έφτασε με ένα χέρι στην κορυφή των δικών της ονείρων, το γνωρίζει μόνο η ίδια. Εμείς δεν έχουμε παρά να την ακούσουμε και να πάρουμε κάτι από το πείσμα της και αυτή την ξεχωριστή ιστορία. Τελικά όπως αναγράφεται και στον τίτλο οι ήρωες δεν φοράνε πάντα μπέρτα, ούτε υπάρχουν μόνο στα κόμικ. Ζουν ανάμεσα μας, κοιτάνε στα μάτια τις δυσκολίες και δεν διαφέρουν σε τίποτα από τον υπόλοιπο κόσμο. Για την ακρίβεια, με κάποιο τρόπο ξεχωρίζουν. Εσείς, πόσους ανθρώπους έχετε δει να διεκδικούν τα όνειρα τους με ένα χέρι και όλη τους την ψυχή;
Αν η απάντηση εμπεριέχει διψήφιο αριθμό, τότε είσαστε τυχεροί, διότι αυτές οι προσωπικότητες μας υπενθυμίζουν εμπράκτως ότι τα όνειρα δεν είναι για να τα κοιτάμε, αλλά για να τα αρπάζουμε πριν μας ξεφύγουν.
Με αφορμή την χθεσινή παγκόσμια ημέρα νερού, η Έφη μας μιλάει για αυτά τα «κύματα» που τόσο πολύ έχει ανάγκη. Η αγάπη της για το νερό και την κολύμβηση, εξάλλου, την μετέτρεψε σε πρωταθλήτρια και την έφερε στο σήμερα να διεκδικεί ένα μετάλλιο στους επερχόμενους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά, να μιλήσουμε για τις μέχρι τώρα επιτυχίες της, για όλους αυτούς τους Παραολυμπιονίκες και πρωταθλητές της ζωής που κατά καιρούς έχουν μιλήσει στο Newn.gr, ωστόσο προτιμούμε να δώσουμε την… ασίστ στην σημερινή μας πρωταγωνίστρια, που σίγουρα θα σας εμπνεύσει.
Η ίδια δίνει μαθήματα πίστης, αντοχής και αφοσίωσης στο όνειρο μέσα από τη στήλη του Newn People και εμείς απλά χαζεύουμε το αστείρευτο και δίχως όρια αγωνιστικό – και όχι μόνο – πείσμα της…
Συνέντευξη στον Γιώργο Τσαρουχά
Ο κορωνοϊος πέρα ότι μας έχει κλείσει όλους επί ένα χρόνο μέσα σε ένα σπίτι επέφερε και το λουκέτο στον αθλητισμό. Κατά πόσο σε δυσκολεύουν αυτές οι συνθήκες στην καθημερινή σου προετοιμασία;
Τι «μελανιές» πιστεύεις θα αφήσει πίσω της αυτή η κατάσταση στον τομέα του αθλητισμού;
Ε: «Είναι αλήθεια ότι τον τελευταίο καιρό ο αθλητισμός αντιμετωπίζει δυσκολίες και περισσότερο εμείς οι αθλητές! Προσωπικά βγήκα εκτός προγράμματος προπονήσεων λόγω του covid19 ειδικά στην πρώτη καραντίνα διότι δεν μας άφηναν να μπούμε στα κολυμβητήρια. Αργότερα όμως έγιναν προσπάθειες με ειδικά χαρτιά μετακινήσεις και άφηναν τους αθλητές που προετοιμάζονταν για τους Παραολυμπιακούς – Ολυμπιακούς αγώνες να συνεχίσουν την προετοιμασία! Έτσι και εγώ μέχρι σήμερα συνεχίζω κανονικά την προπόνηση μου χωρίς αγώνες παρόλα αυτά μέχρι την ώρα του Τόκιο.
Η κατάσταση που επικρατεί στον αθλητισμό θα αφήσει “πληγές” τόσο στους ίδιους τους αθλητές όσο και στην υγεία και την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Ο αθλητισμός δίνει ζωή σε όλα τα επίπεδα και αυτή την στιγμή στερείται αυτό το δικαίωμα από όλο των κόσμο όπου θέλει να αθληθεί…»
Το όνειρο και την αγάπη σου για την κολύμβηση το υπερασπίστηκες όσο λίγοι. Τι ήταν αυτό που σου έδωσε τη δύναμη για να το πετύχεις, το μεγαλύτερο σου κίνητρο, αυτό που αν μπορούσες θα ήθελες να μεταδώσεις και στους άλλους, ώστε να μην παρατήσουν τα όνειρα τους;
Ε: «Η κολύμβηση στην ζωή μου ήρθε σε πολύ μικρή ηλικία και έτσι έγινε η μεγαλύτερη αγάπη μου. Υπήρχαν και επιτυχίες και αποτυχίες αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να σταματήσω να κολυμπάω.. Το να κολυμπάω με κάνει πιο δυνατή μου δίνει αυτοπεποίθηση και με μαθαίνει μέρα με την μέρα να κυνηγάω τους στόχους μου και να ρουφάω την ζωή με όρεξη και αγάπη! Η κολύμβηση μου γέννησε καινούργια όνειρα και μου έβαζε καινούργιους στόχους στην ζωή μου.
Με την βοήθεια της οικογένειας έμαθα θα αγαπάω τον εαυτό μου και ο αθλητισμός μου έμαθε να τον σέβομαι τον εαυτό μου και να θέλω να τον εξελίξω. Με λίγα λόγια, να γίνομαι καλύτερη, να μην τα παρατάω σε δυσκολίες και να έχω υπομονή και επιμονή!»
Μετά από αυτά σου τα χρόνια στον χώρο του αθλητισμού μέσα στο νερό, τι έχεις κερδίσει; Τι κρατάς και τι, ίσως, θα ήθελες να αφήσεις πίσω;
Ε: «Όλα αυτά τα χρόνια στον αθλητισμό έχω κερδίσει πολλά χαμόγελα, συγκίνηση και αγάπη καθώς γνώρισα υπέροχους ανθρώπους, πανηγύρισα, έκλαψα και πήρα πολλές αναμνήσεις και εμπειρίες ζωής και συνεχίζω. Δεν θα άφηνα τίποτα πίσω μετράει η κάθε στιγμή και η κάθε ήττα που ερχόταν ήταν σαν ένα καινούργιο μάθημα ζωής ώστε να συνεχίζω χωρίς να το βάζω κάτω!!»
Θα ήθελα να μας περιγράψεις λίγο τα συναισθήματα σου μεγαλώνοντας με αυτή σου την αναπηρία. Πως ένιωθες στην αρχή και πως στο σήμερα; Ποιοι συνέβαλαν στο να το ξεπεράσεις και να το μετατρέψεις σε δύναμη σου;
Ε: «Η αναπηρία μου είναι εκ γενετής γεννήθηκα με αυτή, μεγάλωσα και μεγαλώνω με αυτή.. Πότε δεν είχα άσχημα συναισθήματα, ούτε ένιωθα μειονεκτικά με τον εαυτό μου. Η μητέρα μου με μεγάλωσε έτσι ώστε να αντιμετωπίζω τα πάντα με χαμόγελο δεν με έκρυψε ποτέ και με έμαθε να με αγαπάω έτσι όπως ήμουν.. Μεγάλωσα χωρίς κόμπλεξ με πολύ αγάπη ακόμα και μέχρι σήμερα δεν έχω καταλάβει αναπηρία! Κάνω τα πάντα με δικό μου τρόπο και με μεγάλη θέληση να πάω παρακάτω και να εξελιχθώ. Από μικρή πήρα άπλετη αγάπη από τους δικούς μου ανθρώπους και τον προπονητή μου και απέκτησα την ωριμότητα να αντιμετωπίζω την κάθε δυσκολία!! Για μένα καθοριστικό ρόλο έπαιξε η οικογένεια όπου μέσα θα συμπεριλάβω τον προπονητή μου και δικά μου άτομα.»
Η πρώτη σου επαφή με την πισίνα πότε έγινε κι αν φανταζόσουν τότε ότι κάποια στιγμή θα φτάσεις στον πρωταθλητισμό.
Ε: «Η πρώτη επαφή με την πισίνα ήταν στα 4 μου. Ξεκίνησα να κολυμπάω για να μην ατροφήσει το χέρι μου.. Στην πορεία το αγάπησα το κολύμπι. Η αλήθεια είναι ότι δεν φανταζόμουν ότι θα έφτανα στον πρωταθλητισμό.. Έκανα όνειρα και κάποια έγιναν πραγματικότητα.»
Πιο ξεχωριστή στιγμή σου στον χώρο της κολύμβησης; Τότε που κατάλαβες ότι προσδιορίζεσαι γι αυτό και μπορείς να το υπηρετήσεις.
Ε: «Μια από τις πιο ξεχωριστές ήταν το χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Κολύμβησης στο Μεξικό ήταν ένα μεγάλο μου όνειρο που έγινε πραγματικότητα και με συγκίνησε, μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω για το καλύτερο..»
Απεναντίας, πιο δύσκολη στιγμή; Υπήρξε φορά που είπες τα παρατάω;
Ε: «Στον κομμάτι του πρωταθλητισμού και την ζωή την ίδια πάντα υπάρχουν δυσκολίες. Υπήρξαν αρκετές δυσκολίες και εμπόδια στην ζωή μου και τον αθλητισμό αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω, πάντα έδινα μια ευκαιρία και είχα ελπίδες ότι όλα θα πάνε καλά στο τέλος.. Είχα υπομονή και επιμονή.»
Πριν 3 χρόνια, η συναθλήτρια σου Μαρία Τσάκωνα μου είχε πει το εξής. “Αν μου έλεγες ότι μπορείς να σηκωθείς από το καροτσάκι και να περπατήσεις αύριο, θα σου έλεγα ότι δεν θέλω. Είμαι περήφανη γι αυτό που είμαι και το έχω συνηθίσει”
Σε μια αντίστοιχη ερώτηση, τι θα απαντούσες;
Ε: «Χαίρομαι που μου γίνεται αυτή η ερώτηση. Το Μαράκι είναι καλή μου φίλη εκτός από συναθλήτρια και την θαυμάζω. Στην αντίστοιχη ερώτηση θα απαντούσα το ίδιο ακριβώς… Αγαπάω την αναπηρία μου δεν θα με άλλαζα.. αν είχα την ευκαιρία θα άλλαζα τα μυαλά μερικών ανθρώπων. Είμαι περήφανη για τον εαυτό μου και δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς την αναπηρία που με δίδαξε πολλά και με διδάσκει καθημερινά να εκτιμάω την ζωή μου!»
Κεφάλαιο Παραολυμπιακοί Αγώνες. Πόσο κοντά είσαι σε αυτούς και ποιος είναι ο στόχος;
Ε: «Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες είναι όνειρο ζωής για όλους τους αθλητές.. το ίδιο και για εμένα! Θα έλεγα ότι είμαι πολύ κοντά έχω πιάσει το όριο για να πάω απλά περιμένουμε να ανακοινώσουν τα επιλεγμένα άτομα. Στόχος πάντα είναι οι Παραολυμπιακοί Αγώνες. Και το ιδανικό η 8αδα στον τελικό με ένα μετάλλιο!»
Προσφάτως ανακοινώθηκε και επίσημα ότι ο κόσμος από το εξωτερικό θα λείπει. Πόσο επηρεάζει την ψυχολογία του αθλητή αυτό το γεγονός;
Ε: «Είναι σημαντικό να ξέρεις ότι θα έχεις κόσμο εκεί που αγωνίζεσαι να σου δίνει αυτοπεποίθηση και να σου ανεβάζει την ψυχολογία. Είναι ένας σημαντικός παράγοντας για όλους τους αθλητές.. Σίγουρα δεν θα είναι τίποτα όπως πριν αλλά είμαι σίγουρη ότι όλοι οι αθλητές θα βάλουμε τα δυνατά μας να τους κάνουμε περήφανους.»
Πως φαντάζεσαι ιδανικά τον εαυτό σου σε λίγα χρόνια στον χώρο του αθλητισμού;
Ε: «Ιδανικά θα ήθελα να έχω καταφέρει να είμαι σε Παραολυμπιακούς Αγώνες με μετάλλιο και να συνεχίσω την αγωνιστική μου πορεία μέχρι να κάνω οικογένεια. Μελλοντικά δεν με φαντάζομαι εκτός πισίνας…»
Κεφάλαιο Ομοσπονδία. Κατά πόσο βοηθάει και στηρίζει τους αθλητές με αναπηρία; Ποια είναι η γνώμη σου;
Ε: «Όσον αφορά την ομοσπονδία μας, γίνεται μεγάλη προσπάθεια στην άμεση ανταπόκριση της σε θέματα των αθλητών. Όσο υπάρχει η δυνατότητα οικονομικά τόσο περισσότερη η ανταπόκριση να καλύψει αθλητές για αγώνες είτε στο εξωτερικό είτε στην Ελλάδα…»
Προσωπικά στηρίγματα; Ποιοι ήταν αυτοί που πάντα σε στήριζαν ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων;
Ε: «Οι γονείς μου οι πρώτοι υποστηρικτές ειδικά η μητέρα μου. Εν συνεχεία ο προπονητής μου και πολύ αγαπημένοι και δικοί μου άνθρωποι που νοιάζονται για την Έφη.»
Αυτή ήταν πάνω κάτω η ιστορία της Ευθυμίας Γκουλή. Μιας ξεχωριστής ψυχής που ως άξονα της έχει τη δυναμική ενός ατελείωτου και θορυβώδες ονείρου. Εμείς δεν έχουμε παρά να την χειροκροτήσουμε και να της ευχηθούμε κάθε επιτυχία στο άμεσο μέλλον…
Μείνετε συντονισμένοι στο Newn.gr και τη στήλη #NewnPeople καθώς κάθε εβδομάδα μία νέα ιστορία εμφανίζεται και αλλάζει πολλά στον τρόπο σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων. Μέχρι την επόμενη φορά, να προσέχετε τους εαυτούς σας.
