Επιμέλεια: Νότης Χάλαρης
Αλλαγή ιδιοκτησίας, εσωτερικά προβλήματα, αγορές δίχως πλάνο. Και από εκεί, ένα βήμα πριν το «μονοπώλιο» της Γιουβέντους γίνει παρελθόν. Η Ίντερ (απ)έδειξε κόντρα στη Μίλαν, πως είναι έτοιμη να κατακτήσει ξανά το ποδόσφαιρο της Ιταλίας.
«Η ομάδα ήταν αδύναμη, δεν προστάτευσε εμένα αλλά και τους παίκτες. Δεν μου αρέσει αυτό και τώρα κανείς δεν θα έρθει με το μέρος μας», ανέφερε ο Κόντε στο τέλος της σεζόν 2019/20 κατά της διοίκησης της Ίντερ. Λόγια που θα μπορούσε άνετα να στείλουν τον Ιταλό εκτός ομάδας και τους «νερατζούρι» να ψάχνουν για νέο προπονητή. Όμως, αυτή ήταν η αρχή της απόλυτης αντεπίθεσης και η χρονιά που μόλις είχε ολοκληρωθεί, η αφετηρία της νέας εποχής.
Η Ίντερ έδειξε με τον καλύτερο τρόπο την δύναμή της στο φετινό ιταλικό πρωτάθλημα, νικώντας με 3-0 (!) τη Μίλαν μέσα στο «Σαν Σίρο» και αυξάνοντας την διαφορά από την κορυφή στους τέσσερις βαθμούς. Την ίδια ώρα, η μόνιμη πρωταθλήτρια τα τελευταία χρόνια, Γιουβέντους, βλέπει την αυτοκρατορία της να φτάνει στο… τέλος αφού βρίσκεται οκτώ πόντους μακριά. Ωστόσο, ο σχεδιασμός της ομάδας του Μιλάνου, είναι αυτό που κρύβεται πίσω από την ολική μεταμόρφωση. Το «καυτό» δίδυμο της επίθεσης, ο «στρατιώτης» Χαντάνοβιτς και το όραμα του Αντόνιο Κόντε, συνθέτουν το τωρινό αποτέλεσμα.
Τα προβλήματα της πρώτης σεζόν, που έγιναν οι βάσεις για την επόμενη…
Τον Μάιο του 2019, η Ίντερ έρχεται σε πλήρη συμφωνία με τον Αντόνιο Κόντε για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας. Στόχος η επαναφορά της ομάδας σε διεκδικήτρια του πρωταθλήματος αλλά και ευρωπαϊκή καταξίωση. Ο Ιταλός τεχνικός δίνει τη λίστα με τους ποδοσφαιριστές που χρειάζεται στο ρόστερ του για να χτίσει αυτό που έχει σκεφτεί. Ο κορωνοϊός και τα αποτελέσματα που δεν ερχόντουσαν, έκαναν τους ανθρώπους των «νερατζούρι» να κάνουν δεύτερες σκέψεις και να μην στηρίξουν τον έμπειρο κόουτς.
Από νωρίς, το πρωτάθλημα είχε χαθεί, με τη Γιουβέντους να τερματίζει στην πρώτη θέση αλλά, τελικά με διαφορά ενός βαθμού. Βέβαια, αυτό είχε συμβεί λόγω της χαλαρής στάσης της «Γηραιάς Κυρίας» μόλις ήταν μαθηματικά πρωταθλήτρια. Στο Champions League, ο αποκλεισμός στους ομίλους, περισσότερο καλό έκανε παρά κακό, αφού ο ιταλικός σύλλογος κατάφερε να φτάσει μέχρι και τον μεγάλο τελικό. Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη επιτυχία της σεζόν, εκεί όπου η Σεβίλλη κατάφερε με 3-2 να στερήσει από την Ίντερ την επιστροφή στους ευρωπαϊκούς τίτλους από το 2010. Μετά το παιχνίδι, με το οποίο έκλεισε η σεζόν, ο Αντόνιο Κόντε έδειξε δημόσια την άποψή του για την διοίκηση των «νερατζούρι», αναφέροντας ότι ποτέ δεν στήριξαν την ομάδα μέσα στη σεζόν.
Η παρεξήγηση που έγινε αφετηρία, το πλάνο και η «σφαλιάρα» της επανεκκίνησης…
«Εγώ και οι ποδοσφαιριστές μου δεν έχουμε την αναγνώριση που θα έπρεπε. Το πρόβλημα είναι ότι έχω ένα όραμα, ξέρω το μονοπάτι και τι χρειάζεται να κάνω». Αυτά τα λόγια ήταν η αφορμή των ανθρώπων της ομάδας να μιλήσουν αμέσως με τον Ιταλό κόουτς. Ο απολογισμός της σεζόν δεν είχε σημασία. Ο 51χρονος τεχνικός εξέφρασε τα παράπονά του, η διοίκηση του απέδειξε πως έχει κοινό όνειρο, και οι δύο πλευρές αντί να τα «σπάσουν», έγιναν ακόμα πιο δυνατοί. Το ρόστερ ήταν πλήρες, με μία μικρή ατέλεια στο δεξί άκρο. Η Ίντερ ήθελε τον τέλειο φουλ μπακ. Ο εκλεκτός ήταν ο Ασράφ Χακίμι, ο οποίος είχε κάνει δύο απίθανες σεζόν με τη Ντόρτμουντ και με 40 εκατ. ευρώ, γίνεται μέλος της ιταλικής ομάδας. Το σύστημα 3-5-2 ήταν έτοιμο να πρωταγωνιστήσει.
Ο στόχος όλων ήταν η επιστροφή στην κορυφή του πρωταθλήματος, όσο πιο μακριά γίνεται στην Ευρώπη και τουλάχιστον, την κατάκτηση του κυπέλλου Ιταλίας. Οι μονάδες ήταν εξαιρετικές και αυτό που έλειπε ήταν ο συνδυασμός τους. Το ξεκίνημα ήταν αρκετά μέτριο και άπαντες φοβήθηκαν πως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τα λεφτά που είχαν δαπανηθεί ήταν πολλά. Όχι μόνο για πωλήσεις αλλά και ανανεώσεις βασικών ποδοσφαιριστών, μεταξύ των οποίων και του Λαουτάρο Μαρτίνες, ο οποίος ήταν πρώτος στόχος μεγάλων ομάδων. Η πρώτη «σφαλιάρα», ήρθε στους ομίλους του Champions League.
Με αντιπάλους τις Ρεάλ Μαδρίτης, Γκλάντμπαχ και Σαχτάρ Ντόνετσκ, όλοι θεώρησαν πως οι «νερατζούρι» μπορούν έστω την δεύτερη θέση. Τελικά, όχι απλά δεν προχώρησαν στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση αλλά απέτυχαν να κατακτήσουν έστω τη θέση που οδηγεί στο Europa League. Με μόλις μία νίκη και τρεις ισοπαλίες, ο ιταλικός σύλλογος τερμάτισε στον πάτο του ομίλου και έμεινε εκτός Ευρώπης. Τότε ήταν, που η Ίντερ αποφάσισε να γυρίσει το κουμπί. Επικεντρώθηκε στο 100% στο πρωτάθλημα και παρότι η συμπολίτισσα Μίλαν είχε ξεφύγει στην πρώτη θέση, η ομάδα του Κόντε με αργά και σωστά βήματα, μείωνε την διαφορά.
Ο παλιός, οι νέοι και το «καυτό» δίδυμο!
Μία ματιά στο ρόστερ της φετινής Ίντερ, κάνει άπαντες να αντιληφθούν πως η ομάδα τα έχει… όλα. Η προσθήκη του Χακίμι ολοκλήρωσε το παζλ σε κάθε θέση. Όλα ξεκινάνε από τον «παλιό», ο οποίος δεν είναι άλλος από τον Σαμίρ Χαντάνοβιτς. Ο 36χρονος τερματοφύλακας βρίσκεται στο Μιλάνο από το 2012, όταν και αποκτήθηκε από την Ουντινέζε. Ο διεθνής άσος έχει βρεθεί σε όλες τις κακές στιγμές των «νερατζούρι» μετά τις καλές εποχές, με αποτέλεσμα να είναι ο κατάλληλος να ηγηθεί τη φετινή προσπάθεια του συλλόγου. Από εκεί και πέρα, η τριάδα των στόπερ έχει εμπειρία, ταλέντο και ποιότητα. Ο Αλεσάντρο Μπαστόνι
ξεχωρίζει από τους τρεις, αφού θεωρείται ο επόμενος μεγάλος αμυντικός της Ιταλίας. Ο 21χρονος πλαισιώνει άψογα του Ντε Βριχ και Σκρίνιαρ για να συνθέσουν μία εντυπωσιακή τριάδα.
Επιπρόσθετα, ο άξονας είναι το δυνατό σημείο για τον Αντόνιο Κόντε. Για αυτό και εκεί έχει τονίσει τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Το «κλειδί» έχει δοθεί στον Νικολό Μπαρέλα, ένας μέσος που έχει όλο το πακέτο να υποστηρίξει αυτό που ψάχνει ο 51χρονος τεχνικός. Ο διεθνής χαφ είναι πολυσύνθετος στη μεσαία γραμμή και μαζί με τον Αρτούρο Βιδάλ αλλά και τον Μαρσέλο Μπρόζοβιτς, δημιουργούν ένα σφικτό σύνολο για τον άξονα.
Ταυτόχρονα, οι επιλογές των Κρίστιαν Έρικσεν και Ρομπέρτο Γκαλιαρντίνι από τον πάγκο, είναι έτοιμες να αλλάξουν την ροή ενός αγώνα αλλά και αν πλαισιώνουν τους άλλους τρεις. Και τα φουλ μπακ, προστίθενται στην εντυπωσιακή εξέλιξη της Ίντερ, με τους Χακίμι και Ντ’ Αμπρόσιο να είναι η επιτομή της θέσης.
Τέλος, καταλήγουμε στο επιθετικό δίδυμο. Λίγες ομάδες, πλέον, χρησιμοποιούν δύο επιθετικούς. Η Ίντερ είναι μία από αυτές και ο Κόντε δεν το μετανιώνει. Ο Λαουτάρο Μαρτίνες προσαρμόστηκε αμέσως και απλά έψαχνε το δικό του ταίρι. Αυτός τελικά, ήταν ο Ρομελού Λουκάκου.
Μία προσωπική επιλογή του Ιταλού προπονητή το 2019, με την Ίντερ να δαπανάει συνολικά 74 εκατ. ευρώ. Το αποτέλεσμα φάνηκε από πέρσι, όμως φέτος, οι δύο τους είναι το κορυφαίο επιθετικό δίδυμο στην Ευρώπη αυτή την στιγμή. Ο Βέλγος φορ μετράει συνολικά 23 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις ενώ ο παρτενέρ του 15. Δεν είναι μόνο τα γκολ αλλά και το γεγονός ότι έχουν συνδυαστεί ουκ ολίγες φορές για να την επίτευξη τους.
Το τέλος μίας αυτοκρατορίας μέσω της επιστροφής του Μιλάνου…
Ήταν τέλη Μάιου του 2010, όταν η Ίντερ επικράτησε με 2-0 μέσα στο Μαδρίτη επί της Μπάγερν Μονάχου. Με τις εγχώριες διοργανώσεις (πρωτάθλημα και κύπελλο) να της ανήκουν, οι «νερατζούρι» ολοκληρώνουν το τρεμπλ και ζουν στιγμές μεγάλης δόξας. Ωστόσο, αυτή ήταν και η τελευταία σεζόν. Ειδικά για το πρωτάθλημα. Η συμπολίτισσα Μίλαν τερμάτισε πρώτη την επόμενη χρονιά και από εκεί και πέρα, αρχίζει η απόλυτη αυτοκρατορία της Γιουβέντους. Για εννιά σερί σεζόν (!) οι «μπιανκονέρο» ήταν μόνιμα στην κορυφή της Ιταλίας, με καμία ομάδα της χώρας να μην μπορεί να την αμφισβητήσει.
Φέτος, αυτό το κάνει η Ίντερ. Ο σύλλογος του Μιλάνου είναι έτοιμος μετά από 11 χρόνια να σηκώσει το πρωτάθλημα και να κόψει τη χαρά στους οπαδούς της πόλης
του Τορίνο. Μάλιστα, η ενδεχόμενη κατάκτηση του τροπαίου, δεν θα είναι απλώς μία επιτυχία αλλά μία αρχή μίας νέας, «χρυσής» εποχής. Η σωστή διαχείριση, από εκεί και πέρα, μπορεί να φέρει αποτελέσματα που θα είναι ακόμα καλύτερα από αυτά προ 10ετιας. Ο λόγος κρύβεται το απίθανο σύνολο που έχει δημιουργήσει ο ιταλικός σύλλογος και το γεγονός πως στο τιμόνι, είναι ένας προπονητής που ξέρει να… κερδίζει.
«Ελάτε όλοι εδώ», φώναξε στο 3-0 ο Ρομελού Λουκάκου και όλη ομάδα έγινε ένα κουβάρι. Στο σφύριγμα του «Derby della Madonnina», η ομάδα του Κόντε, επιβεβαίωσε πως ο τίτλος είναι δικό τους και η αναμονή 11 χρόνων, φτάνει στο τέλος. Η Ίντερ, δεν επέστρεψε απλά στην κορυφή αλλά και στα ρομαντικά, ποδοσφαιρικά χρόνια.
