Θα αρχίσουμε κάνοντας έναν παραλληλισμό με τον τίτλο του κειμένου, ο οποίος τυχαίνει να ταιριάζει πλήρως και με την περίπτωση της σημερινής μας πρωταγωνίστριας. Λένε ότι συνήθως τρέχεις για να προλάβεις το «τώρα», να μην χάσεις τον προσανατολισμό σου και να έχεις ένα κίνητρο για να προχωράς. Τι γίνεται, όμως, όταν τρέχεις για να προσπεράσεις το ίδιο σου το μέλλον;
Λίγοι γνωρίζουν την απάντηση και ακόμα λιγότεροι έχουν προσπαθήσει να το εφαρμόσουν. Ωστόσο, υπάρχουν και ζωντανά παραδείγματα που μας επιβεβαιώνουν ότι η παραπάνω ρήση δεν είναι λόγια του αέρα, αλλά η μεγαλύτερη ανάγκη των ανθρώπων που έχουν μάθει να τρέχουν πίσω από τα όνειρα τους. Η Σοφία Ιωσηφίδου τόλμησε, παρά το νεαρό της ηλικίας της, να δοκιμάσει τα όρια της, τρέχοντας πίσω από αυτό το μέλλον με σκοπό να κόψει πρώτη το νήμα. Για το αν εν τέλει θα τα καταφέρει, το γνωρίζει καλύτερα η μοίρα που σίγουρα κάτι της χρωστάει.
Πάντως, η ίδια έτρεξε και το έκανε με στυλ. Κόντρα σε (πραγματικά) εμπόδια, τα οποία έγιναν ένα με την καθημερινότητα της από τα πρώτα χρόνια της ωριμότητας. Το «όλη μου η ζωή ένα εμπόδιο», φαίνεται να μην της ταιριάζει, αλλά είναι κάτι με το οποίο, κυριολεκτικά ή μεταφορικά, σίγουρα θα μπορούσε να ταυτιστεί. Εμείς προτιμούμε να χρησιμοποιήσουμε έναν διαφορετικό τίτλο για το δικό της αθλητικό ταξίδι. «Τα εμπόδια που δεν στάθηκαν ως… εμπόδιο στο δρόμο των δικών της ονείρων». Ξέρω, λίγο πιο κλισέ από το προηγούμενο, αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν θα μας παρεξηγήσει κανείς. Πόσο μάλλον η ίδια που παρά τις δύσκολες συνθήκες στέκεται δίπλα στο όνειρο της, το κοιτά στα μάτια και συνεχίζει!
Επειδή, όμως, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, καλύτερα να μας τα πει η ίδια μέσα από το δικό της χρονοδιάγραμμα και τρόπο σκέψης. Το «δέσιμο» με τον στίβο, ο συνδυασμός με τις σπουδές, η πιο έντονη στιγμή και οι δυσκολίες του χώρου: όλα μέσα στην παρακάτω συνέντευξη για τη στήλη του #NewnPeople. Iδανικός τρόπος για να υποδεχθούμε τον Μάρτη…
Συνέντευξη στον Γιώργο Τσαρουχά
-Ζούμε σε μια περίοδο που τα πάντα έχουν μπει σε παύση, λόγω του κορονοϊού. Κατά πόσο αυτό έχει επηρεάσει τη δική σου απόδοση – ψυχολογία;
Σ: Δυστυχώς, η περίοδος που διανύουμε λόγο του covid-19 δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστο κανένα τομέα της καθημερινότητας. Καλώς ή κακώς αναγκαστήκαμε όλοι να προσαρμοστούμε στα δεδομένα. Μπορώ να πω , ότι εδώ ένα χρόνο που συμβαίνει όλο αυτό είχα τα αρκετά σκαμπανεβάσματα στην ψυχολογία μου. Υπήρχαν διαστήματα που ένιωθα παραγωγική και έτοιμη να βελτιώσω τις αδυναμίες μου και διαστήματα που δεν ήθελα να πάω στο στάδιο, καθώς δεν έβλεπα πρόοδο σχετικά με την πορεία της πανδημίας και απορούσα αν όλο αυτό έχει κάποιο νόημα.
Πιστεύεις τα όσα συμβαίνουν, θα αφήσουν πίσω τους μια “μελανιά” στον χώρο του αθλητισμού;
Σ: Θεωρώ πως όλο αυτό θα αφήσει γενικότερα ένα πλήγμα όχι μόνο στον αθλητισμό υψηλού επιπέδου, αλλά κυρίως τις μικρότερες ηλικίες, που είναι αδρανείς ήδη για μεγάλο χρονικό διάστημα με αποτέλεσμα να απομακρύνει τα παιδιά από την άθληση.
-Πριν λίγες ημέρες κατέκτησες την τρίτη θέση στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου. Ποια είναι τα συναισθήματα σου και τι συμπεράσματα σου έδωσε η κούρσα ενόψει της συνέχειας;
Σ: Ευτυχώς ήμουν από τους λίγους τυχερούς που μπορέσαμε να πάρουμε μέρος στον έναν και μοναδικό εγχώριο αγώνα, που ήταν το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα . Είμαι αρκετά ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα , πέτυχα καινούργιο ατομικό ρεκόρ και μια Τρίτη θέση. Παρόλα αυτά πιστεύω πως αν είχα πραγματοποιήσει 1-2 αγώνες νωρίτερα θα ήμουν αρκετά πιο προετοιμασμένη, γιατί καλή η προπόνηση αλλά δεν συγκρίνεται με την ένταση του αγώνα . Ωστόσο, η εμφάνιση μου στον κλειστό είναι ένας καλός οιωνός για τους αγώνες του καλοκαιριού!
-Έχεις ήδη, παρά το νεαρό της ηλικίας σου, πολλές διακρίσεις στο άθλημα των 60 & 100 μέτρων με εμπόδια. Αν έπρεπε να επιλέξεις, ποια από τις δύο διαδρομές θα κράταγες; Σε ποια νιώθεις πιο άνετα και γιατί;
Σ: Από μικρή που έκανα 60 και 100 μέτρα χωρίς εμπόδια , με θυμάμαι ο κλειστός στίβος να είναι ο αγαπημένος μου. Οπότε σίγουρα τα 60μ. με εμπόδια είναι το αγώνισμα που μου αρέσει περισσότερο. Θεωρώ πως αυτό συμβαίνει για τον λόγο ότι τα μέτρα και τα εμπόδια είναι λιγότερα με αποτέλεσμα και να μην είναι τόσο δύσκολη και μεγάλη σε ποσότητα η προπόνηση.
-Γυρίζοντας πίσω τον χρόνο, ποιο ήταν το ερέθισμα που σε ώθησε στον αθλητισμό; Πως κατέληξες στα 100 μέτρα με εμπόδια;
Σ: Ήμουν ένα παιδί που από πολύ μικρό βρισκόμουν στα γήπεδα λόγω των γωνιών μου οι οποίοι ήταν και αυτοί αθλητές, η μαμά μου αθλήτρια στίβου και ο πατέρας μου ποδοσφαιριστής. Ασχολήθηκα και με το ποδόσφαιρο, αλλά σε μεγαλύτερα ηλικία με κέρδισε ο στίβος. Πέρασα σαν κάθε παιδί από πολλά αγωνίσματα του στίβου, αλλά η κλίση μου ήταν εμφανείς προς τα σπριντ. Μέχρι και την ηλικία των 19 το αγώνισμα μου ήταν τα 100 μέτρα, όπου και σε αυτό έχω τις περισσότερες και μεγαλύτερες διακρίσεις. Τα 100 μέτρα με εμπόδια προέκυψαν σε μια απόφαση μου να κάνω κάτι διαφορετικό για εμένα το οποίο να μου αναζωπυρώσει και πάλι την φλόγα για τον αθλητισμό .
Με είχαν κουράσει κάποιες καταστάσεις το 1ο έτος που έφτασα στην Αθήνα για σπουδές και έτσι ή θα έκανα κάποια αλλαγή που να με ευχαριστεί ή θα σταματούσα τον αθλητισμό. Πήρα λοιπόν το ρίσκο να κάνω κάτι διαφορετικό , που αυτό από μόνο του προσωπικά μου δίνει μεγάλη ώθηση για να το πετύχω. Και κάπως έτσι φτάνουμε σήμερα με την βοήθεια της προπονήτριας μου Ιωάννας Σιώμου να μου παίρνετε συνέντευξη για την επιτυχία μου στο αγώνισμα των εμποδίων.
-Επιστρέφοντας στο σήμερα, θεωρείς ότι πρωταθλητισμός και σπουδές μπορούν να συνδυαστούν; Αν κάποια στιγμή χρειαστεί να επιλέξεις ένα από τα δύο, ποιο θα είναι αυτό και γιατί;
Σ: Βρίσκομαι στο 5ο έτος των σπουδών μου στο ΤΕΦΑΑ των Αθηνών και ήδη έχω ολοκληρώσει την πρώτη μου ειδικότητα ( Στίβος, Αθλητικοί Δρόμοι ), ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η δεύτερη ειδικότητα την οποία παρακολουθώ (Αθλητική Διοίκηση ) . Εγώ μπορώ να πω πως τα έχω συνδυάσει αρκετά καλά. Σίγουρα έχω αφιερώσει αρκετό χρόνο για την σχολή , διότι σχεδόν όλα τα μαθήματα της είναι υποχρεωτικά και με παρουσίες αλλά δε το μετανιώνω. Μπορεί να έχω χάσει αρκετές προπονήσεις , αλλά το μέλλον μου ως προς το βιοποριστικό κομμάτι εξαρτάται από τις σπουδές μου.
-Ποια ήταν η πιο όμορφη ανάμνηση της μέχρι τώρα καριέρας σου;
Σ: Η στιγμή που θα μείνει ανεξίτηλη στην μνήμη μου θα είναι αυτή οπού κέρδισα το Βαλκανικό Πρωτάθλημα Κορασίδων στα 100μέτρα στην Σερβία το 2015. Εξαιτίας αυτής της διάκρισης μου ανοίχτηκαν αρκετοί δρόμοι, με κορυφαία να έχω την τιμή να εκπροσωπήσω την πόλη μου, την Καβάλα, ως λαμπαδηδρόμος της Ολυμπιακής Φλόγας του Ρίο, το 2016.
-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν συναθλητή σου, που τώρα ξεκινάει το ταξίδι του στον στίβο, και είναι διστακτικός για το τι θα αντιμετωπίσει αύριο ή φοβάται την αποτυχία;
Σ: Η μοναδική συμβουλή που θα μπορούσα να δώσω είναι να κάνουν αυτό που αγαπάνε, χωρίς να το βλέπουν σαν αγγαρεία. Το να έχεις όρεξη για αυτό που κάνεις αλλά και να προσαρμόζεσαι σε κάθε κατάσταση είναι το κλειδί σε όλους τους τομείς της ζωής!
-Κοιτώντας την Ολυμπιακή φλόγα, δεν μπόρεσες να κρατήσεις τα δάκρυα σου. Τι και πόσα σημαίνει για σένα η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες;
Σ: Από την στιγμή που έμαθα ότι θα είμαι μια από της λαμπαδηδρόμους της Ολυμπιακής Φλόγας, θυμάμαι τον ενθουσιασμό αλλά και ταυτόχρονα το άγχος το οποίο με διαπέρασε για το αν θα μπορέσω να σταθώ αντάξια της τελετής αυτής. Την στιγμή οπού μου παρέδωσε την φλόγα ο προηγούμενος λαμπαδηδρόμος δεν μπόρεσα να συγκρατήσω την συγκίνηση μου και δάκρυσα. Δεν ήταν μόνο η φλόγα, ήταν η οικογένεια μου, οι φίλοι μου, οι συναθλητές μου και γενικά όλος ο κόσμος οποίος ήταν εκεί που με έκαναν να νιώσω αυτά τα έντονα συναισθήματα που ακόμα δεν βρίσκω λόγια να τα περιγράψω.
Η συμμέτοχη στους Ολυμπιακούς ήταν και θα είναι ένας μεγάλος πόθος. Μακάρι να έχω το σθένος και τις δυνατότητες κάποια στιγμή να αγωνιστώ και εγώ σε αυτούς .
Τέλος, σε ποιους οφείλεις το μεγαλύτερο ευχαριστώ για τη στήριξη προς το πρόσωπο σου;
Σ: «Οφείλω το μεγαλύτερο ευχαριστώ στην οικογένεια μου που με έκαναν το άτομο το οποίο είμαι και που ποτέ σε καμία μου επιλογή δεν με άφησαν μόνη μου.
Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τον σύλλογο μου οπού βρίσκομε σε αυτόν από μικρό κοριτσάκι, ΟΚΑ ΚΑΒΑΛΑΣ και όλο το διοικητικό συμβούλιο.
Ενώ τέλος την προπονήτρια μου Ιωάννα Σιώμου και όλο το γκρουπ το οποίο έχουμε δημιουργήσει. Σας ευχαριστώ πολύ για την συζήτηση αυτή, εύχομαι όλα από εδώ και πέρα να επιστέψουν στην κανονικότητα και κυρίως υγεία.»
Σοφία, εμείς σε ευχαριστούμε για την κουβέντα. Ευχόμαστε κάθε καλό σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Το μέλλον είναι… τώρα και σου ανήκει!
Μείνετε συντονισμένοι στο Newn.gr, καθώς την Παρασκευή η στήλη μας θα επιστρέψει με μία νέα ιστορία…
