Οι Υπουργοί Οικονομικών των 7 πλουσιότερων χωρών του κόσμου έκαναν μια συμφωνία που (εφόσον εφαρμοστεί) αλλάζει εποχή στον τρόπο φορολόγησης των κερδών των επιχειρήσεων!Η συμφωνία των ΗΠΑ, Καναδά, Ιαπωνίας, Γαλλίας, Ηνωμένου Βασιλείου, Γερμανίας και Ιταλίας είναι ότι οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες θα πληρώνουν έναν ελάχιστο φόρο 15%, ανεξάρτητα από το πού έχουν τη φορολογική τους έδρα.
Μπορεί τα Νησιά Κέιμαν, το Μπαχρέιν ή οι Βερμούδες να συνεχίσουν να προσφέρουν ειδική φορολογική πολιτική με χαμηλή ή μηδενική φορολογία για όσους επενδυτές (ή μη) μεταφέρουν εκεί τις εταιρείες ή τα κεφάλαιά τους, αλλά οι G7 φιλοδοξούν να υποχρεώσουν τις ίδιες τις εταιρείες να πληρώνουν επιτέλους φόρο εκεί που κάνουν τις πωλήσεις τους, εκεί δηλαδή που δραστηριοποιούνται.
Η συμφωνία των G7 που ανακοινώθηκε προβλέπει πως οι επιχειρήσεις θα πληρώνουν τη διαφορά του φόρου ανάμεσα στο 0 (ολογράφως μηδέν) που πληρώνουν στους φορολογικούς παραδείσους και στο 15% που θα είναι ο υποχρεωτικός ελάχιστος διεθνής φόρος.Είναι η ώρα να συζητηθεί για πρώτη φορά σοβαρά και η κατάργηση των φορολογικών παραδείσων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χώρες όπως το Λουξεμβούργο, η Ιρλανδία, η Κύπρος και η Μάλτα κάνουν φορολογικό ανταγωνισμό, δηλαδή προσφέρουν χαμηλές ή μηδενικές φορολογίες στις μεγάλες επιχειρήσεις.
Η Amazon για όλη της την ευρωπαϊκή δραστηριότητα, δηλαδή για όλες της τις πωλήσεις στην Ευρώπη, φορολογείται μόνο στο Λουξεμβούργο γιατί εκεί έχει τυπικά την έδρα της και φορολογείται με 0%..!
Αν αυτή η συμφωνία εφαρμοστεί στην πράξη, τότε θα μιλάμε για το τέλος της εποχής που η παγκοσμιοποίηση έγινε συνώνυμη της απορρύθμισης και της μείωσης της φορολογίας υπέρ των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων που μπορούν αλλού να παράγουν, αλλού να πουλάνε και αλλού να φορολογούνται.
Έχουμε συνειδητοποιήσει πια καλά ότι δεν είναι βιώσιμη μια παγκοσμιοποίηση που συνεπάγεται από τη μία πλευρά μόνιμα χαμηλότερους φόρους για τους πιο ευνοημένους, τις πολυεθνικές εταιρείες και τους μετόχους τους, και από την άλλη πλευρά διαρκείς νέες επιβαρύνσεις για τους λιγότερο ωφελημένους, τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.
Τα κράτη και οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις τους δεν έχουν και πολλά περιθώρια ακόμα:Ή θα διαμορφώσουν το μέλλον επιβάλλοντας κανόνες έναντι της σημερινής ασυδοσίας ή θα ξεμείνουν οριστικά αποδυναμωμένα στο παρελθόν καθώς θα πρέπει χωρίς πόρους να αντιμετωπίζουν τις συνεχείς κοινωνικές κρίσεις που προκαλεί αυτή η ασυδοσία στους λαούς τους.
