Το Newn People ρίχνει σήμερα, τη τελευταία Δευτέρα του 2020, την δική του αυλαία με φουλ χειμωνιάτικη διάθεση. Στη σημερινή μας στήλη «φιλοξενούμε» την κορυφαία Ελληνίδα πρωταθλήτρια αλπικού σκι, Μαρία Σαμαρίνου, η οποία και θα μας μυήσει στον καλά κρυμμένο κόσμο του αθλήματος της.
Συνέντευξη της Μαρίας Σαμαρίνου στον Γιώργο Τσαρουχά
2020. Τέσσερις αριθμοί, μα το μάτι μας δεν μπορεί να ξεφύγει από τα μηδενικά. Αυτή η χρονιά δεν μας άφησε και πολλά περιθώρια. Για να τα αναλύσεις όλα, χρειάζεται διαφορετικό κείμενο. Για να τα ξεχάσεις, μόλις 4 μέρες. Το περιβόητο, για πολλούς λόγους, φετινό έτος – επιτέλους – θα αποτελέσει μία κουκίδα μέσα στην αιωνιότητα με την ελπίδα ότι αυτό που θα ακολουθήσει δεν θα επιχειρήσει να το μιμηθεί.
Το Newn,gr και η στήλη του Newn People μένει πιστή στο ραντεβού της και για άλλη μία Δευτέρα στέκεται σε αθλήματα και αθλητές που η ιστορία τους κάτι το διαφορετικό έχει να μας διδάξει. Η Μαρία Σαμαρίνου έμαθε από πολύ μικρή να «χορεύει» στον πάγο, έκανε δεύτερο σπίτι της το βουνό του Καϊμακτσαλάν και αποφάσισε να αφαιρέσει την επαγγελματική της στολή, μόνο όταν της χτύπησε την πόρτα το ένστικτο της επιβίωσης. Και με αυτή τη φράση δεν εννοούμε την περιπέτεια της στο Survivor, πίσω στο 2018, αλλά την πραγματική «επιβίωση» που βρίσκεται στον έξω κόσμο και όλοι μας καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε!
Και μιας που αναφερθήκαμε στο επίκαιρο ριάλιτι επιβίωσης, αρκεί να σας υπενθυμίσουμε ότι η σημερινή μας πρωταγωνίστρια μπήκε ως διάσημη στο παιχνίδι, αλλά μέσα της έκρυβε μία αληθινή μαχήτρια. Για το Survivor δεν θα πούμε πολλά, ούτως ή άλλως δεν ήταν αυτό που καθόρισε την πορεία της. Θα μείνουμε όμως στα λόγια της Μαρίας λίγο μετά την οικειοθελή αποχώρηση της από τον Άγιο Δομίνικο. «Δυστυχώς βρέθηκα στη δυσάρεστη θέση να ανακοινώσω την οικειοθελή αποχώρηση μου από το παιχνίδι με βασικό λόγο το ότι θέλω να προστατεύσω την καριέρα μου στον πρωταθλητισμό και στο αλπικό σκι». Με λίγα λόγια, τα πάντα καταρρέουν στον βωμό του ονείρου. Αυτό επιλέγουμε να κρατήσουμε από την όλη ιστορία. Μπορεί η πορεία και το εγγύς μέλλον να την ανάγκασε να «κρεμάσει» τα πέδιλα της, μία απόφαση που θα μας την αιτιολογήσει παρακάτω, όμως αλήθεια, πόση εσωτερική δύναμη απαιτείται για να αφήσεις τις παραλίες και τη δόξα και – κυριολεκτικά – να πάρεις τα βουνά;
Την απάντηση την γνωρίζει μόνο η ίδια και τη μοιράζεται μαζί μας σε μία συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης. Από τον Όμιλο Χιονοδρόμων Έδεσσας και το Καϊμακτσαλάν, μέχρι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών – Γυναικών στο Vail της Αμερικής και την απόσυρση από την ενεργό δράση 1.5 χρόνο πριν, η ιστορία – διαδρομή της θα σε κάνει να εκτιμήσεις λίγο περισσότερο τις χιονισμένες βουνοπλαγιές αλλά και το ίδιο το σκι. Ένα άθλημα που όσο επικίνδυνο και δύσκολο φαντάζει, άλλο τόσο ξεχωριστό είναι. Ούτως ή άλλως στο συγκεκριμένο σπορ το νόημα είναι να πέφτεις, γιατί μόνο έτσι θα μάθεις να σηκώνεσαι ξανά και ξανά…
Πως μπήκε στη ζωή σου το αλπικό σκι και τι σου χάρισε (σε προσωπικό και όχι μόνο) επίπεδο ανά τα χρόνια;
Μ: «Οι γονείς μου και κυρίως ο πατέρας μου ασχολούνταν με το σκι και τους ακολουθούσα από πολύ μικρή σε ταξίδια με οικογενειακούς φίλους αλλά και στον γειτονικό μας Καϊμακτσαλάν σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο. Μπήκα στον τοπικό σύλλογο του Ομίλου Χιονοδρόμων Έδεσσας και όταν έφτασα στην ηλικία της αγωνιστικής δραστηριότητας, φάνηκε πως θα καταφέρω πράγματα στο συγκεκριμένο άθλημα.
Τώρα, όσον αφορά το τί μου χάρισε, θα μπορούσα να γράφω σελίδες για να σας απαντήσω. Πρώτα απ’ όλα μου έδωσε όλα τα σπουδαία πράγματα που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα του πρωταθλητή. Έμαθα να πέφτω και να σηκώνομαι, να θέτω στόχους, να τους κυνηγώ και να τους πετυχαίνω. Ο πρωταθλητισμός και το αλπικό σκι μου δίδαξαν ότι στη ζωή τίποτα δε σου χαρίζεται αλλά πρέπει να αγωνιστείς για να πετύχεις πράγματα. Γνώρισα τεράστιες συγκινήσεις πάνω στο βάθρο αποκτώντας τόσα πολλά κύπελα και μετάλλια. Ταξίδεψα σε όλον τον κόσμο, γνώρισα ανθρώπους-συναθλητές με διάφορες κουλτούρες, έκανα σπουδαίους φίλους.»
Ποια ήταν η πιο δυνατή και ποια η πιο δύσκολη στιγμή σου σε αυτή τη διαδρομή;
Μ: «Οι δυνατές στιγμές ήταν πάρα πολλές αλλά νομίζω πως ξεχωρίζω τη συμμετοχή μου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών –Γυναικών που έγινε στο Vail στην Αμερική. Είναι σπουδαίο να αγωνίζεσαι μαζί με κορυφαία ονόματα του παγκόσμιου στερεώματος όπως η Shiffrin και η Lindsey Vonn! Εκεί κατάφερα και έκανα την καλύτερη εμφάνιση Ελληνίδας αθλήτριας!
Η χειρότερη μου στιγμή ήταν η χρονιά που έχασα την πρόκρισή μου στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2014 στο Sochi της Ρωσίας. Ήμουν σε απίστευτη φόρμα πολύ κοντά στα αποτελέσματα που ήθελα και είχα πιστέψει πως θα πάω. Τελικά αναβάλλονταν οι αγώνες στην Ευρώπη ο ένας μετά τον άλλον λόγω έλλειψης χιόνωσης και δεν πρόλαβα να εξασφαλίσω την απαιτούμενη βαθμολογία.»
Το άθλημα που εκπροσωπούσες δεν είναι τόσο διαδεδομένο στην Ελλάδα. Τι θα έλεγες σε κάποιον ώστε να ασχοληθεί μαζί του έστω και ερασιτεχνικά;
Μ: «Η αλήθεια είναι ότι το αλπικό σκι δεν είναι αρκετά διαδεδομένο στην Ελλάδα γιατί είναι δύσκολη η πρόσβαση στα χιονοδρομικά, συνήθως άσχημες οι συνθήκες καιρού και αρκετά ακριβός ο εξοπλισμός του. Είναι όμως ένα υπέροχο και ξεχωριστό ατομικό άθλημα! Σου δίνει την αίσθηση της ελευθερίας, σου χαρίζει απίστευτες συγκινήσεις και ταυτόχρονα σε φέρνει σε επαφή με το υπέροχο περιβάλλον του βουνού.»
Πως έχει αλλάξει τη ζωή σου ο κορονοϊός και τι κάνεις για να διατηρείσαι σε καλή κατάσταση;
Μ: «Είμαι ένα αρκετά δραστήριο άτομο με μεγάλο κύκλο και πολλούς φίλους. Το γεγονός ότι αναγκάστηκα να μείνω σπίτι και μάλιστα στο πατρικό μου, με έχει δυσκολέψει πολύ. Ιδιαίτερα σε μία περίοδο που σκόπευα να ξεκινήσω πράγματα σε επαγγελματικό επίπεδο. Για να διατηρούμαι σε καλή κατάσταση, πηγαίνω καθημερινά για τρέξιμο και κάνω διάφορες ασκήσεις με ότι εξοπλισμό έχω.»
Ποιοι ήταν οι λόγοι που σε οδήγησαν στο να αφήσεις πίσω σου το επαγγελματικό σκι; Υπάρχει η πιθανότητα να επιστρέψεις στο μέλλον ή να ασχοληθείς με κάτι άλλο γύρω από τον αθλητισμό;
Μ: «Ο βασικός λόγος είναι ότι η ενασχόληση με το συγκεκριμένο άθλημα δεν αποδίδει χρήματα, αντίθετα ξοδεύει μεγάλα ποσά για μετακινήσεις, προπονήσεις, εξοπλισμό κλπ. Αφού λοιπόν ένιωσα χορτάτη από όλα τα ωραία που εισέπραξα από τον πρωταθλητισμό, άρχισε να με απασχολεί η επαγγελματική μου αποκατάσταση. Είχα επιβαρύνει τους γονείς μου με πάρα πολλά έξοδα όλα αυτά τα χρόνια και θεώρησα πως πρέπει πλέον κι εγώ να βγάλω τα δικά μου χρήματα. Όλα αυτά σε συνδυασμό με έναν τραυματισμό και μία σοβαρή επέμβαση που έκανα στη σπονδυλική στήλη με ώθησαν στο να αφήσω το άθλημα. Τώρα θα κάνω σκι απλά για ευχαρίστηση γιατί το λατρεύω και όχι σε αγωνιστικό επίπεδο.
Λόγω των σπουδών μου (Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής) έχω επαφή με πολλά αθλήματα. Λατρεύω το ποδόσφαιρο και γνωρίζω τα πάντα γύρω από αυτό. Παρακολουθώ τα πρωταθλήματα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Στόχος μου είναι να κάνω ένα καλό μεταπτυχιακό και να ασχοληθώ ίσως όχι τόσο με την προπονητική αλλά με αθλητική διοίκηση, μάρκετινγκ, αθλητική δημοσιογραφία, εργοφυσιολογία ή κάτι άλλο σχετικό.»
Τι πρέπει να γνωρίζει και τι να προσέχει κάποιος που κάνει σκι, ώστε να αποφευχθούν τυχόν ατυχήματα;
Μ: «Το σκι απαιτεί καλή φυσική κατάσταση και δυνατό κορμί. Είναι άθλημα που έχει πολλές πτώσεις γι αυτό και απαιτεί ξηρά προπόνηση και εκτός βουνού. Όταν το σώμα είναι γυμνασμένο αντιμετωπίζει με άλλον τρόπο τις πτώσεις και τους τραυματισμούς.»
Καλύτερες πίστες και χώρες στις οποίες έχεις αγωνιστεί;
Μ: «Έχω ταξιδέψει όπως σας είπα σε όλον τον κόσμο! Υπέροχες πίστες βρήκα στη Νέα Ζηλανδία, στην Χιλή, στο Vail-Colorado, στο Saint Moritz»
Ο αθλητισμός χρειάζεται θυσίες. Εσύ πόσες και τι είδους χρειάστηκε να κάνεις στα χρόνια του πρωταθλητισμού και κατά πόσο σε βοήθησαν σε προσωπικό επίπεδο;
Μ: «Ο πρωταθλητισμός απαιτεί τεράστιες θυσίες! Ειδικά στην ηλικία της εφηβείας που θέλεις να κάνεις τόσα πράγματα. Τι να πρωτοθυμηθώ. Πρωινά ξυπνήματα στις 5 το πρωί, απαγορευμένα ξενύχτια, χαμένα πάρτυ, απουσίες από το σχολείο και αγώνας δρόμου για να προλάβεις να καλύψεις τα κενά. Όλα τα καλοκαίρια μου ήμουν σε κάποιον παγετώνα του εξωτερικού για προπόνηση χάνοντας την απόλαυση των καλοκαιρινών διακοπών.»
Ποια στοιχεία του χαρακτήρα σου θεωρείς ότι σε βοήθησαν στο υψηλότερο επίπεδο ανταγωνισμού; Και ποια ήταν αυτά που, αν γύριζες πίσω το χρόνο, θα ήθελες να διορθώσεις;
Μ: «Σαν χαρακτήρας είμαι αρκετά ανταγωνιστική και από μικρό παιδί δεν είχα την αίσθηση του φόβου. Είμαι πάντα πρόθυμη να δοκιμάσω καινούρια πράγματα και προσαρμόζομαι εύκολα σε όλες τις καταστάσεις. Αυτά τα στοιχεία πιστεύω με βοήθησαν στον πρωταθλητισμό στο αλπικό σκι. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω, δε νομίζω να άλλαζα κάτι. Ίσως να διαχειριζόμουν καλύτερα το άγχος του αγώνα και τον κίνδυνο της πτώσης. Και σίγουρα θα απολάμβανα περισσότερο όλες αυτές τις εμπειρίες που έζησα στους αγώνες σε όλον τον κόσμο, χωρίς να με διακατέχει η αγωνία της κατάταξης, της νίκης, του μεταλλίου.»
Πέρασες και από το Survivor, το 2018. Τι κρατάς και τι αφήνεις από αυτή σου την εμπειρία;
Μ: «Το Survivor ήταν μία πολύ ξεχωριστή εμπειρία. Κρατώ τις φιλίες που απέκτησα σ’ αυτό, τα πανέμορφα τοπία, τις υπέροχες παραλίες, τη χαρά της νίκης στα αγωνίσματα, τις αντοχές μου που δοκιμάστηκαν σε αντίξοες συνθήκες. Από την άλλη αφήνω πίσω τη δύναμη της τηλεόρασης και τη δημοσιότητα που μου έδωσε η συμμετοχή μου στο παιχνίδι. Νιώθω ακόμα και τώρα κάποια πίκρα γιατί το Survivor μου έδωσε μέσα σε ούτε δύο μήνες, τόσο μεγάλη δημοσιότητα που δεν μου την είχαν δώσει τα δεκάδες μετάλλια και κύπελλα που κατέκτησα τα 10 χρόνια του πρωταθλητισμού.»
Είναι φανερό (από τα social media) ότι είσαι φίλαθλος του ΠΑΟΚ. Μιας που είμαστε μέσο ενημέρωσης της Θεσσαλονίκης, πες μας λίγα λόγια για τον φετινό ΠΑΟΚ και πως προέκυψε αυτό το δέσιμο με τη συγκεκριμένη ομάδα;
Μ: «Δεν ξέρω τι μαγικό έχει αυτή η ομάδα… Αν πάει κάποιος στο γήπεδο της Τούμπας και ζήσει την ατμόσφαιρα αυτή, γίνεται οπαδός κατευθείαν. Έτσι ξεκίνησε και με μένα αυτή η σχέση αγάπης με την ομάδα! Θεωρώ πως ο ΠΑΟΚ σήμερα έχει πολύ ικανούς παίκτες και όταν δέσει σαν ομάδα, θα κάνει τη διαφορά. Η αλλαγή στο κλίμα της ομάδας που φέρνει σιγά σιγά ο Γκαρσία, θα γίνεται όλο και πιο φανερή και αποτελεσματική.»
Τέλος, ποια ήταν τα στηρίγματα σου καθόλα τη διάρκεια της καριέρας σου; Σε ποιους οφείλεις το μεγαλύτερο ευχαριστώ;
Μ: «Το μεγαλύτερο ευχαριστώ ανήκει στους γονείς μου. Ήταν πάντα δίπλα μου, ήταν οι χρηματοδότες μου, οι προπονητές μου, οι ψυχολόγοι μου, οι άνθρωποι που με βοηθούσαν να σηκωθώ όταν έπεφτα, αυτοί που πίστευαν σε μένα ίσως πιο πολύ και από τον ίδιο μου τον εαυτό!»
Αποφασίσαμε να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη με το πιο όμορφο μήνυμα. Αυτό του δεσίματος με την οικογένεια που κρατάει για πάντα και είναι το μόνο που μένει αναλλοίωτο στο χρόνο. Μαρία, σε ευχαριστούμε για αυτή τη κουβέντα. Σου ευχόμαστε κάθε καλό!
Κάπως έτσι, το Newn People ρίχνει τη δική του αυλαία για το 2020. Γεμάτο ιστορίες, συναισθήματα και μαθήματα πάσης φύσεως, ανανεώνει το διαδικτυακό του ραντεβού για την επόμενη χρονιά. Μέχρι τότε, να προσέχετε τους εαυτούς σας.
