Δύο κοσμογονικές αλλαγές στην ζωή μας έχουν συντελεστεί σε μικρό χρονικό διάστημα. Η Πανδημία και ο πόλεμος στην Ευρώπη. Και οι δύο εξελίξεις θα αφήσουν πίσω τους ένα συντηρητικό αποτύπωμα. Από την πανδημία τραυματίστηκαν οι ανοιχτές κοινωνικές συναναστροφές με επίκεντρο τα ατομικά όρια και τις υποχρεώσεις απομόνωσης. Από τον πόλεμο -μέσα μάλιστα σε σύγχρονες πόλεις- προκύπτει η εξοικείωση με την πολεμική βία και την λογική του αναθεωρητισμού των συνόρων με εθνικιστικά προτάγματα. Οι μεταβολές είναι μεγάλες. Τα διλήμματα επίσης. Lockdown ή ατομικές ελευθέριες; «Τσάμπερλεϊν ή Τσώρτσιλ » με αφορμή την Ρωσική εισβολή;
Βρισκόμαστε σε καταστάσεις όπου οι προσεγγίσεις απαιτούν σοβαρότητα και ισορροπίες. Η Σοσιαλδημοκρατία τα τελευταία χρόνια κινείται παντού με ανοδική τάση. Προσπαθεί να διαμορφώσει αξιόπιστες απαντήσεις. Είναι άλλωστε από την φύση της μία μεγάλη αναθεωρητική αναζήτηση με αφετηρία τις ιδέες του Διαφωτισμού της Αριστεράς και της Ελευθερίας. Κάπως έτσι και στην χώρα μας αντιμετωπίζουμε αυτές τις μεγάλες μεταβολές. Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ στην περίπτωση της πανδημίας τάχτηκε από την πρώτη στιγμή με την πλευρά του ορθολογισμού και της επιστήμης. Στήριξε χωρίς δεύτερες σκέψεις τον εμβολιασμό και τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης. Υπογράμμισε όμως παράλληλα την ανάγκη για μια ολοκληρωτική στροφή σε δημόσιες πολιτικές με επίκεντρο το Κράτος. Έθεσε τα ζητήματα της κριτικής στο δόγμα της λιτότητας. Γιατί ΝΑΙ, «λεφτά υπάρχουν» και φαίνονται στα υπερκέρδη των ολίγων ακόμα και μέσα στην υγειονομική κρίση.
Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της Ουκρανίας. Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ πήρε καθαρή θέση κατά της Ρωσικής ηγεσίας. Χωρίς συμψηφισμούς και μισόλογα. Γιατί οι ευθύνες των Δυτικών στην διεύρυνση του ΝΑΤΟ ή οι συνέπειες από τον Ουκρανικό εθνικισμό στην περιοχή του Ντονμπάς δεν δικαιολογούν την άγρια στρατιωτική επίθεση σε ολόκληρη την επικράτεια της Ουκρανίας. Είναι σαν να επικαλείσαι τα εθνικιστικά ατοπήματα των Μιλόσεβιτς-Κάραζιτς ώστε να μην πάρεις μέρος στις διαδηλώσεις ενάντια στους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς στο Βελιγράδι. Ταυτόχρονα τέθηκαν και τα ζητήματα που αφορούν την Ευρωπαϊκή ενοποίηση σε προοδευτική κατεύθυνση καθώς και τις προτεραιότητες αλληλεγγύης στους αδύναμους από τις οικονομικές συνέπειες της πολεμικής περιπέτειας.
Οι θέσεις αυτές στηρίζονται σε βασικές αξίες που οι εκρηκτικές εξελίξεις δεν μπορούν να ακυρώσουν. Την πίστη στις επιστημονικές κατακτήσεις, τον σεβασμό στην Δημόσια υγεία ως συλλογικό αγαθό, την ανάγκη για όρια στον ανεξέλεγκτο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό που σχεδόν είχε καταπιεί το Κοινωνικό κράτος. Αυτές οι αλήθειες δεν επιδέχονται εύκολη αμφισβήτηση. Έτσι και για τον πόλεμο. Τώρα όλα τα σφυριά πρέπει να βαράνε στον ίδιο στόχο. Να σταματήσει η εισβολή των Ρώσων. Γιατί πάνω από όλα βρίσκεται ο σεβασμός στην διεθνή νομιμότητα και στις αρχές του ΟΗΕ. Γιατί η ανθρωπιστική κρίση δεν μπορεί να είναι η απάντηση στα ερωτήματα για την γεωπολιτική θέση της Ουκρανίας.
Σε όλα αυτά τα ζητήματα η στάση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ήταν από την σωστή πλευρά. Αυτήν που ορίζει η κοινή λογική και η επιλογή ευθύνης. Όχι σε σχέση με τα κομματικά κριτήρια αλλά σε σχέση με την Κοινωνία.
Δημοσίευση από “ΤΑ ΝΕΑ”
