Αρκετοί φίλοι με ρώτησαν αυτές τις μέρες ποιος είναι αυτός ο Ανδρουλάκης…
Αν είναι ο νέος Τσίπρας, αν είναι παιδί του κομματικού σωλήνα κτλ…
Λογικό… Πόσο καλά να ξέρει κάποιος ένα ευρωβουλευτή του τρίτου (πάλαι ποτέ κραταιού) κόμματος??
Το Νίκο τον γνώρισα το 2004 και μέχρι και το 2008 συνεργαστήκαμε στη Νεολαίας ΠΑΣΟΚ. Ή για να τα λέμε σωστά, ήμουν από τους ανθρώπους που τον στήριξαν τότε, για Γραμματέα της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ… Περάσαμε ώρες συζητώντας για πολιτικά κείμενα, θέσεις, οργανωτικά θέματα… Κατεβήκαμε μαζί σε συνέδρια, συνδιασκέψεις, εκλογές… Ήταν τα πιο έντονα μου χρόνια πολιτικής ενασχόλησης, όπου αποκόμισα πάρα πολλές εμπειρίες και μαθήματα που με βοήθησαν στη μετέπειτα επαγγελματική μου πορεία (που ομολογουμένως είναι πολύ πιο επιτυχημένη από την πολιτική…).
Τελικά ο Νίκος γραμματέας δεν έγινε (ή καλύτερα δεν τον άφησαν, αλλά δεν είναι της παρούσης…), εμείς διαφωνήσαμε, σαν παιδιά αλλάξαμε και βαριές κουβέντες, αλλά ο χρόνος όλα τα γιατρεύει, που λέει και ο σοφός λαός… Ειδικά όταν υπάρχει μια έντιμη σχέση! Από τότε τα λέμε αραιά και που, μιας και ζω στο εξωτερικό από το 2011 και δεν ασχολούμαι ενεργά με το χώρο…
Μπορώ να πω πως τον έχω ζήσει και από την καλή και από την ανάποδη, σε μια περίοδο της ζωής του, που από τοπικό έγινε πανελλήνιας εμβέλειας στέλεχος στο Πασοκ του ενός εκατομμυρίου μελών!
Με αφορμή τις εκλογές στο Κιν.Αλ (ΠΑΣΟΚ ΡΕ!!!!), 12 χρόνια μετά, τα 10 στο εξωτερικό, είπα να συνοψίσω τα πράγματα (και μέσα μου) για το ποιος είναι τελικά ο Νίκος Ανδρουλάκης…
Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είναι από τους πιο έξυπνους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωη μου! Η αφοσίωση του στους στόχους του και τα πιστεύω του είναι εντυπωσιακή, όπως και η εργατικότητα του! Επίσης μου είχε κάνει εντύπωση το πόσο διαβασμένος ήταν! ΑΛΛΑ αυτό που μου είχε κάνει (και μου κάνει ακόμα) τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι η τρομερή αντίληψη των εκάστοτε καταστάσεων!! Πραγματικά ζηλεύω την οξυδέρκεια του και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται κάθε αλλαγή που συμβαίνει γύρω του και το πόσο προσεκτικά επιλέγει τις κινήσεις του!
Γιατί σε αντίθεση με το Τσίπρα, ο Νίκος δεν πήρε κανένα δαχτυλίδι και δεν ήταν πουλέν κανενός. Από τότε που τον γνώρισα, πάντα είχε τη δική του, προσωπική βάση μέσα στο κόμμα, η οποία όλο και μεγάλωνε ή παρέμενε σταθερή όταν οι πάντες έφευγαν προς το ΣΥΡΙΖΑ. Μια βάση που δεν αποτελούνταν μόνο από φοιτητές (τότε), αλλά και από αγρότες, νέους επιχειρηματίες, επιστήμονες, μηχανικούς, και γενικά κάλυπτε μεγάλο φάσμα της κοινωνίας!
Είναι αλήθεια πως προέρχεται από το εκσυγχρονιστικό μπλοκ. Αλλά αυτό διέλυσε ουσιαστικά το 2004 με τον ερχομό του Παπανδρέου, όπου ο καθένας από τους μεγάλους εκσυγχρονιστές τράβηξε το δρόμο του, για να επιβιώσει στην νέα εποχή… Προφανώς και μια μικρή βοήθεια υπήρχε, αλλά κανείς δεν ήθελε τότε να βάλει πλάτες σε ένα πιτσιρικά που το σύστημα Παπανδρέου τον είχε στο στόχαστρο…
Ακούω επίσης να τον χρεώνουν στο Βενιζέλο… Ναι, ο Νίκος τον υποστήριξε στις εκλογές του 2008. Αλλά όπως έγραψα πιο πάνω, δε του/μας είχε αφήσει και το σύστημα Παπανδρέου άλλη επιλογή… Αλλά απ’ όσο γνωρίζω ο Βενιζέλος δεν τον ήθελε για γραμματέα του ΠΑΣΟΚ το 2013 και ο Νίκος το κέρδισε μόνος του στο συνέδριο (η βάση που λέγαμε παραπάνω, που δε πήγε στο ΣΥΡΙΖΑ).
Συνοψίζοντας τη πορεία του, από κοντά (στο ξεκίνημα του) και από μακριά, όλα αυτά τα χρόνια που εξελίχθηκε σε πανελλαδικής εμβέλειας στέλεχος, είχε περισσότερους και ισχυρούς εχθρούς μέσα στο ΠΑΣΟΚ παρά φίλους και δεν του χαρίστηκε τίποτα. Με σκληρή δουλειά, έχτισε τη δική του βάση μέσα στο κόμμα, την κράτησε όταν όλοι έφυγαν στο ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς γιατί δεν ήταν δομημένη γύρω από το μοίρασμα εξουσίας αλλά στις ιδέες. Κατάφερε να βγει ευρωβουλευτής (δλδ να πάρει 182.000 ψήφους πανελλαδικά) και τώρα να είναι το φαβορί για τη προεδρία του κόμματος! Αυτός, ο μονόχνωτος πιτσιρικάς, με βαριά προφορά, που η ηγεσία το κόμματος τον είχε τα περισσότερα χρόνια στο περιθώριο, τον πολεμούσε πολλές φορές με άδικο τρόπο (τα φοιτητικά μου χρόνια στο ΠΑΣΟΚ…) και πάντα κατάφερνε, λόγω της τρομερής οξυδέρκειας, του πολιτικού του λόγου και της προσαρμοστικότητας του να σταθεί όρθιος και τώρα να έχει φτάσει ένα βήμα πριν από τη προεδρία του κόμματος…
Θα καταφέρει να φέρει το ΠΑΣΟΚ εκεί που ήταν? Δε το ξέρω… Αυτό που ξέρω είναι ότι θα δουλέψει σκληρά γι’ αυτό το σκοπό, και σίγουρα θα το φέρει πιο κοντά στη κοινωνία και στις ανάγκες του μέσου Έλληνα… Γιατί? Γιατί εκτός από οξυδερκής, είναι ένα μορφωμένο ( διδακτορικό έχει) παιδί της μεσαίας τάξης που έχει χτίσει γύρω του ένα δίκτυο ανθρώπων από σχεδόν όλους τους παραγωγικούς τομείς της χώρας που μπορούν να του μεταβιβάσουν τα προβλήματα και τις ανάγκες του κάθε κλάδου αλλά και να του προμηθεύουν τους σωστούς, συμβούλους, επιστήμονες και μη, ώστε να μπορεί να διαμορφώσει τις θέσεις και την πολιτική που χρειάζεται την στιγμή που χρειάζεται. Γιατί όπως έγραψα πολλές φορές, αυτή τη κατάλληλη στιγμή την αντιλαμβάνεται πολύ πριν από τον μέσο άνθρωπο…
Ά ρε μπαγάσα Νίκο, τι μου θύμησες τώρα…. ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!!
