«Εγώ γεννήθηκα στα κύματα, όλη η ζωή μου συναισθήματα» ερμηνεύει ο Γιώργος Σαμπάνης στο ομώνυμο single «Άγρια θάλασσα» κι εμείς δεν έχουμε παρά να δανειστούμε αυτούς τους στίχους ώστε να σας συστήσουμε με τον ιδανικό τρόπο τη σημερινή μας πρωταγωνίστρια.
Η Στελλίνα Απλαντή δεν το έβαλε κάτω, ακόμα και όταν αυτά τα κύματα, της δικής της ευτυχίας, πήγαν να την καταπλακώσουν. Πίστεψε σε αυτά, τα ακολούθησε πιστά και στο τέλος τη δικαίωσαν. Δεν είναι κλισέ, αλλά η δική της αλήθεια. Η κολυμβήτρια του Ολυμπιακού «τρέχει» το όνειρο της με γοργούς ρυθμούς από πολύ μικρή ηλικία. Ένα όνειρο που έχει θέση στο νερό και μόνο εύκολο δεν το χαρακτηρίζεις. Δεν έμεινε σε αυτό για τις επιτυχίες, ίσα ίσα πορεύθηκε μαζί του με σκοπό το… χαμόγελο! Πίσω από αυτό της το χαμόγελο κρύβεται η πραγματική έννοια του αθλήματος, του πείσματος, της αγάπης και της τυφλής της εμπιστοσύνης στο όνειρο, για το οποίο λέγαμε παραπάνω.
Ούτως ή άλλως η στήλη του #NewnPeople δεν μένει στους αριθμούς ή στα εντυπωσιακά επιτεύγματα, αλλά σε αυτούς τους ιδιαίτερους στόχους που μπορούν να μετατρέψουν τον καθέναν από εμάς σε πρωταθλητή. Σύμφωνα με την ιστορία της Στελλίνας, αρκεί πάρεις μια βαθιά ανάσα και να βουτήξεις δίχως δεύτερη σκέψη. Όπως έπραξε η ίδια το 2018, όταν πάρα το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε βούτηξε στη θάλασσα του Αλίμου γι αυτό το όνειρο που έμαθε να «υπηρετεί». Στο σήμερα και όπως μας εκμυστηρεύεται το μετανιώνει. «Δεν βάζουμε τίποτα πάνω από την υγεία», μας λέει. Πόσο τραγικά επίκαιρο. Στο τότε, όμως, βούτηξε και η μοίρα της έδωσε, πέρα από τα μετάλλια, ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα της ζωής.
Η Στελλίνα Απλαντή συνεχίζει να μέτρα επιτυχίες. Κι όσο κοίτα στα μάτια αυτή την περίεργη δική της «άγρια θάλασσα» τότε όλα είναι πιθανά, ακόμα κι αυτά που φαντάζουν ως τα πιο μακρινά θέλω. Η ίδια μας παρασύρει στη δική της διαδρομή, αυτή την προσωπική θάλασσα, που όταν είναι ήρεμη γαληνεύει… Κι όταν είναι άγρια κολυμπάει… Μέχρι το τέλος!
Συνέντευξη στον Γιώργο Τσαρουχά
-Διανύουμε μια πρωτόγνωρη περίοδο λόγω του κορονοϊού, κάτι που έχει θέσει σε αμφιβολία τα όνειρα μας. Εσένα κατά πόσο σε έχει επηρεάσει αγωνιστικά και ψυχολογικά αυτή η κατάσταση;
Σ.Α: Η περίοδος που διανύουμε αυτή τη στιγμή είναι αρκετά δύσκολη για όλους, αθλητές και μη. Εδώ και ένα χρόνο είμαστε κυριολεκτικά κλεισμένη στα σπίτια μας και πολλά όνειρα μας έχουν χαθεί. Σίγουρα όλοι έχουμε επηρεαστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, και ψυχολογικά και αγωνιστικά, είτε είχαμε θέσει εξ αρχής μεγάλους στόχους είτε όχι. Ειδικά το άθλημα που έχω επιλέξει εγώ να κάνω, η κολύμβηση, είναι αρκετά δύσκολο και επίπονο. Έξω από το νερό νιώθουμε άδειοι και αδύναμοι. Μείναμε αρχικά 3 μήνες εκτός νερού και η μόνη μας επαφή με το άθλημα ήταν η γυμναστική που κάναμε, εκτός νερού φυσικά. Μετά από αυτή τη κατάσταση όλοι καταλάβαμε ποσό πολύ επηρεαστήκαμε, σε όλα τα επίπεδα. Μπήκαμε πάλι στη ρουτίνα μας, αφού φυσικά ξανά κλείσανε οι πισίνες για άλλες 2 φορές, και παλέψαμε πολύ για να επανέλθουμε και να επαναφέρουμε το σώμα μας σε ένα βασικό στάδιο.
–Τι πλήγμα πιστεύεις θα αφήσει πίσω του όλο αυτό στον αθλητισμό;
Σ.Α: Φυσικά αυτή η κατάσταση θα αφήσει πλήγμα στον αθλητισμό, μεγάλο κατά την άποψη μου. Γιατί ακόμα και τώρα, υπάρχουν παιδιά τα οποία δεν μπορούν να αθληθούν, τη στιγμή που κάποια αλλά παιδιά μπορούν να κάνουν αυτό που αγαπούν. Ο αθλητισμός δε πρέπει να χαθεί.
-Από όσα διαβάζω και μαθαίνω μεγάλωσες μέσα στο νερό, έγινες ένα μαζί του από πολύ νωρίς . Τι ήταν αυτό όμως που κράτησε ζωντανό το ενδιαφέρον και το όνειρο σου ανά τα χρόνια;
Σ.Α: Στο κολυμβητήριο με έγραψαν οι γονείς μου στην ηλικία των 2,5 ετών. Η μεγάλη μου αδερφή ήταν αυτή που με ώθησε σε αυτό. Όπως ξέρουμε το μεγάλο παιδί τραβάει το μικρό. Από τα 2,5 έως τώρα, που είμαι 24 ετών, δεν έχω σταματήσει ούτε μέρα, πέρα από τη χρόνια των πανελληνίων εξετάσεων, όπου και κατάφερα να περάσω στη σχολή που αγαπώ. Το ενδιαφέρον μου για το κολύμπι είναι και θα παραμείνει ζωντανό ακόμη και όταν αποφασίσω να σταματήσω. Αγαπώ όσο τίποτα αυτό που κάνω και μέχρι να κουραστεί το σώμα και η ψυχή μου θα συνεχίσω να βρίσκομαι και να ζω μέσα στο νερό.
-Τι σου έχει προσφέρει η κολύμβηση και ο αθλητισμός γενικότερα; Έχει συμβάλει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα σου κι αν ναι σε τι βαθμό;
Σ.Α: Ο αθλητισμός και γενικότερα η κολύμβηση με έχουν κάνει ένα σωστό άνθρωπο. Έχει διαμορφωθεί πλήρως ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα μου. Είναι μια δύσκολη δουλειά στην ουσία που πρέπει να είσαι πλήρως πάνω σε αυτή. Έχω μάθει να ζω μόνη μου, να φροντίζω τον εαυτό μου και να ξέρω ποτέ πρέπει να παλέψω και ποτέ όχι.
-Θα σε πάω πίσω στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανοιχτής Θαλάσσης στην Πάτρα. Η ιστορία σου λίγο πολύ γνωστή. Θα ήθελα να μας την περιγράψεις με τη δική σου ματιά.
Σ.Α: Το 2018 ήταν μια πολύ δυσάρεστη χρόνια για μένα που ακόμα δεν μπορώ να τη ξεχάσω. Ήμουν στη καλύτερη κατάσταση που έχω υπάρξει ποτέ κολυμβητικά. Ήταν Πέμπτη και σε λιγότερο από 24 ώρας θα ξεκινούσε το πανελλήνιο πρωτάθλημα ανδρών-γυναικών για 3 ημέρες. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη και περίμενα πως και πως την έναρξη των αγώνων.
–Αγωνίστηκες πάρα την ανάγκη της εγχείρησης. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να το κάνεις; Η δύναμη του ονείρου; Κάτι άλλο;
Σ.Α: Την Πέμπτη το βράδυ άρχισα να νιώθω πόνους κάτω στη κοιλιά. Θυμάμαι είχαν έρθει και οι γονείς μου στην Αθήνα και όλο το βράδυ πήγαινα στη μητέρα μου και έκλαιγα. Έκλαιγα από τον πόνο στη κοιλιά. Προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά δεν μπορούσα. Τελικά με πήρε ο ύπνος για μισή ώρα μόνο και μόλις ξύπνησα και δεν είχε περάσει ο πόνος κατάλαβα ότι έχω κάτι σοβαρό. Το πρωί θα κολυμπούσα το δεύτερο αγαπημένο μου αγώνισμα, τα 400 μέτρα ελεύθερο.
Πήγα στη πισίνα έχοντας πιει 3 παυσίπονα και δεν είπα τίποτα στον προπονητή μου , πράγμα που είναι ένα τεράστιο λάθος. Ήμουν στο έτοιμη για αυτούς τους αγώνες που δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μου έγινε αυτό. Κολύμπησα στα προκριματικά , πέρασα στον τελικό που θα γινόταν το απόγευμα και γύρισα αμέσως σπίτι. Δεν μπορούσα να περπατήσω από τον πόνο, φανταστείτε πώς κολύμπησα. Το μεσημέρι, πριν ξαναπάω στη πισίνα για τους τελικούς, μίλησα με τον γιατρό της ομάδας μας και μου είπε ότι έπρεπε να πάω αμέσως για εξετάσεις και εγώ το αρνήθηκα . Ο ίδιος ειδοποίησε τον προπονητή μου και με το που πάω στη πισίνα ήθελε να με διώξει αμέσως για να πάω στο νοσοκομείο. Εγώ του αρνήθηκα και κολύμπησα κανονικά, με δική μου απόφαση. Βγήκα 3η και μόλις 1 δευτερόλεπτο από το ρεκόρ μου. Μόλις έγινε η απονομή πήγα αμέσως στο νοσοκομείο, έκανα εξετάσεις και μια ώρα μετά μπήκα για εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας. Με λίγα λόγια έχασα όλο το πρωτάθλημα. Ακόμα είμαι απογοητευμένη και δυσαρεστημένη, αλλά ήταν για να γίνει και έγινε. Έμεινα 2 εβδομάδες εκτός, χρειάστηκα μια βδομάδα για να μπορέσω να επανέλθω σε κάποια σημείο και μετά από 10 μέρες έπεσα στην ανοιχτή θάλασσα στη Πάτρα. Κατέλαβα τη 3η θέση στα 5.000 μέτρα γυναικών, τη 1η θέση στα 10.000 μέτρα γυναικών και τη 1η θέση στο ομαδικό 4χ1250 μέτρα ανδρών γυναικών.
–Θα το ξανά έκανες;
Σ.Α: Σε αυτούς τους αγώνες έδωσα τη ψυχή μου. Ήθελα να τελειώσω τη χρόνια με τον καλύτερο τρόπο και τα κατάφερα. Αυτό που έκανα δεν ήταν σωστό. Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω. Ήμουν πλήρως συγκροτημένη στους αγώνες και δεν μπορούσα να το διανοηθώ αυτό που μου συνέβαινε. Ήταν μεγάλος μου λάθος και το λέω δυνατά. Ξέρω ότι παλεύουμε με όλα για να έχουμε αυτό που αγαπάμε αλλά με την υγεία δεν πρέπει να παίζουμε ποτέ.
-Για όσους λένε ότι δύσκολα μπορούν να φτάσουν στο ταβάνι τους, τι απαντάς; Εσύ τι χρειάστηκε να περάσεις για να αγγίξεις το δικό σου αγωνιστικό ταβάνι (εφόσον κι αν το έχεις καταφέρει μέχρι σήμερα).
Σ.Α: Χωρίς δουλειά και χωρίς προπόνηση τίποτα δεν γίνεται. Τίποτα δεν μας έρχεται εξ ουρανού. Εγώ θα κλείσω τα 24 και δεν έχω ζήσει τίποτα σε σχέση με όσα έχουν ζήσει αλλά κορίτσια της ηλικίας μου. Έχω στερηθεί πολλά, δεν βγαίνω, δεν πίνω. Αλλά έχω πάρει αμέτρητα πράγματα εξίσου, που δεν θα τα άλλαζα για τίποτα . Τα ταξίδια που έχω κάνει, η προσπάθεια που έχω κάνει, οι αποστολές που έχω κάνει αξίζουν τα πάντα. Ποτέ δεν πρέπει να βάζουμε ταβάνι σε τίποτα. Όλα θέλουν τον χρόνο τους.
-Η ομοσπονδία ή οι σύλλογοι βοηθάνε στην ατομική εξέλιξη ενός αθλητή της κολύμβησης; Νιώθεις καλά στον Ολυμπιακό;
Σ.Α: Στον Ολυμπιακό ήρθα τον Σεπτέμβρη του 2016. Μετακόμισα από τον Βόλο, ήρθα στην Αθήνα και έμεινα μόνη μου και ξεκίνησα μια καινούργια ζωή. Μπορώ να πω ότι είναι το καλύτερο βήμα που έχω κάνει στη ζωή μου και ποτέ δε θα το μετανιώσω. Η ομοσπονδία και η ομάδα μου, ο Ολυμπιακός, είναι δίπλα σε όλους τους αθλητές. Χωρίς τη στήριξη τους δεν θα είχαμε καταφέρει αρκετά πράγματα. Το μόνο που θέλω να τους πω είναι ένα τεράστιο ευχαριστώ!
-Φλέγον ζήτημα στην ελληνική κοινωνία του σήμερα αποτελούν οι καταγγελίες περί σεξουαλικής παρενόχλησης και βίαιης συμπεριφοράς. Αρχικά, έχεις βιώσει κάτι τέτοιο στον χώρο σου; Και δευτερευόντως τι απαντάς σε όσους λένε “Γιατί τώρα;”
Σ.Α: Η τελευταία χρόνια είναι και από τις πιο περίεργες. Πέρα από τον κορονοϊό, στο φως ήρθαν διάφορες υποθέσεις σεξουαλικής παρενόχλησης. Είναι κάτι πολύ θλιβερό που δυστυχώς συμβαίνει παντού και σε πολλούς. Εγώ, ευτυχώς δεν έχω βιώσει κάτι παρόμοιο, όποτε δεν μπορώ να καταλάβω πως νιώθουν οι γυναίκες που το έχουν ζήσει αυτό. Είναι πολύ δύσκολο να πάρεις την απόφαση να βγεις και να το φωνάξεις. Θέλει δύναμη και αποφασιστικότητα. Για αυτό, δε θα έπρεπε να ρωτάνε «Γιατί τώρα;». Γιατί δεν μπορεί κανείς μας να καταλάβει πως είναι η ψυχή τους, δεν μπορούμε να μπούμε στη θέση αυτών των ανθρώπων. Δεν θα καταλάβουμε ποτέ τι πέρασαν και πως το βιώνουν ακόμα αυτό συναισθηματικά και ψυχολογικά.
-Επόμενος μεγάλος σου στόχος στο κοντινό μέλλον; Πότε αναμένεται να επιστρέψεις στην δράση και τους αγώνες;
Σ.Α: Γενικά τώρα είμαστε σε μεγάλη αδράνεια όλοι οι κολυμβητές. Αγώνες δεν γίνονται, πολλές προπονήσεις έχουν χαθεί. Κολυμπάμε αυτή τη στιγμή γιατί μας αρέσει και γιατί είμαστε ένα με το νερό. Εγώ προσωπικά έχω επηρεαστεί από όλο αυτό αλλά δεν το βάζω κάτω. Στο πρωτάθλημα που θα γίνει το καλοκαίρι στόχος μου είναι να βρεθώ κοντά στις επιδόσεις μου. Ξέρω ότι είναι δύσκολο να κάνω τα ρεκόρ μου, γιατί κολυμπάω αποστάσεις και θέλω περισσότερο χρόνο να επαναφέρω το σώμα μου σε καλή κατάσταση. Θα προσπαθήσω να βρεθώ κοντά στα ρεκόρ μου και να διεκδικήσω καλές θέσεις. Τώρα για του χρόνου, βλέπουμε… ακόμα δε ξέρουμε πως θα είναι η κατάσταση.
-Πιστεύεις ότι η Ελλάδα έχει μέλλον στην κολύμβηση; Βγάζουμε νέα ταλέντα.. Αυτά αξιοποιούνται όπως πρέπει ή έχουν τις σωστές εγκαταστάσεις για να το κάνουν; Ποια η άποψη σου;
Σ.Α: Η Ελλάδα έχει βγάλει τρομερούς κολυμβητές, ήδη από τα παλιά χρόνια. Έχουν περάσει τρομερά ονόματα από τον χώρο μας, έχοντας αφήσει πίσω τρομερές επιδόσεις. Είναι μια χώρα που συνεχίζει να βγάζει ταλέντα και θα συνεχίζει για πολύ ακόμα. Υπάρχει μέλλον στην ελληνική κολύμβηση και τα ταλέντα αυτά αξιοποιούνται. Μπορεί να μην έχουμε όλες τις απαραίτητες εγκαταστάσεις, μπορεί να πιεζόμαστε λιγάκι παραπάνω αλλά ταλέντα δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν, και αυτό φαίνεται καθημερινά.
-Υπήρχε στιγμή που μετάνιωσες για την επιλογή σου να ξεκινήσεις τον αθλητισμό ή που σκέφτηκες να τα παρατήσεις; Ποια ήταν η πιο δυνατή και η πιο δύσκολη στιγμή σου ανά τα χρόνια μέσα στο νερό;
Σ.Α: Όπως προαναφέρθηκα, ξεκίνησα στο Βόλο στα 2,5 έτη. Δεν υπήρχε στιγμή που να μετάνιωσα έως και σήμερα. Πιέζομαι, το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να σας περιγράψω ποσό μου αρέσει αυτό που κάνω. Φυσικά και έχουν υπάρξει καλές και κακές στιγμές, με το μεγαλύτερο παράδειγμα αυτό της προπόνησης. Η προπόνηση είναι σκληρή, θέλει αντοχές και υπομονή. Δεν είναι όλες οι μέρες καλές. Υπάρχουν μέρες που δεν μπορώ να κάνω τη προπόνηση που επιθυμώ να κάνω και εκνευρίζομαι. Όταν κάτι δεν το κάνω σωστό θυμώνω με τον εαυτό μου. Όμως ποτέ δεν τα παρατάω. Η επόμενη μέρα είναι πάντα μια νέα μέρα και η επόμενη προπόνηση είναι πάντα μια νέα προπόνηση.
–Σε φαντάζεσαι να κολυμπάς για πολλά χρόνια ακόμη;
Σ.Α: Δεν μπορώ να φανταστώ μέχρι ποια ηλικία θα κολυμπάω. Ξέρω όμως ότι θα κολυμπάω μέχρι να με «αφήσει» το σώμα μου. Όταν φτάσω στα όρια μου και όταν δω ότι δεν αντέχω άλλο, εκεί είναι που θα σταματήσω και θα κρεμάσω το σκουφάκι μου. Μέχρι τότε όμως πιστεύω ότι έχουμε καιρό ακόμα….
–Τα μεγαλύτερα σου στηρίγματα ανά τα χρόνια της επαγγελματικής σου ενασχόλησης ποια ήταν; Τι θα ήθελες να τους πεις;
Σ.Α: Αρχικά, το μεγαλύτερο στήριγμα μου είναι η οικογένεια μου. Δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο πέρα από ένα μεγάλο ευχαριστώ. Επίσης, ένα μεγάλο ευχαριστώ θα ήθελα να πω στους προπονητές μου, κ.Γέμελο Νίκο και κ.Φιλόπουλο Στέλιο και στην ομάδα μου, τον Ολυμπιακό. Χωρίς αυτούς τους δυο παράγοντες δεν θα είχα καταφέρει όσα έχω καταφέρει έως σήμερα.
Στελλίνα σε ευχαριστούμε για αυτή την κουβέντα. Συνέχισε να καθοδηγείς τα όνειρα σου.
Το #Newn People ανανεώνει το ραντεβού του για την επόμενη εβδομάδα. Μείνετε συντονισμένοι.
