Το στοίχημα ενός ανοιχτού Πανεπιστημίου

Γράφει ο Βαγγέλης Γιαννακός,

Οι σημερινές εικόνες στο ΑΠΘ πρέπει να μας προβληματίσουν. Και πρέπει να μας προβληματίσουν πολύ.

Πλήρως καταδικαστέα η βία της αστυνομίας. Πλήρως καταδικαστέα και η κατάληψη και η φθορά δημόσιας περιουσίας. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις δικές του πράξεις. Το θάρρος μας φτάνει μέχρι την τέλεση μιας χαζομάρας , εν προκειμένω ενός εγκλήματος ή ενός πειθαρχικού παραπτώματος, αλλά όταν έρθει η ώρα ανάληψης ευθύνης κανένας δεν φαίνεται πρόθυμος να την αναλάβει.

Ως ένας φοιτητής που έχει δραστηριοποιηθεί σε ομάδες του πανεπιστημίου και έχει υπάρξει στους χώρους του και για δράσεις άσχετες με τα μαθήματα επιθυμώ ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό. Ένα πανεπιστήμιο στο οποίο κανείς δεν θα φοβάται να κυκλοφορήσει στις 10 η ώρα το βράδυ επειδή εκείνη την ώρα τελείωσε η συνάντηση της ομάδας στην οποία συμμετέχει ή επειδή εκείνη την ώρα τελείωσε το μάθημα του. Ένα πανεπιστήμιο στο οποίο κανείς , είτε ένστολος είτε ενδεδυμένος με “πολιτικά” ρούχα δεν θα θεωρεί δικαίωμά του να ασκεί βία.Η επιδερμική προσέγγιση όλων των προβλημάτων είναι χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας.

Αν δεν αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο εκλαμβάνουμε και αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία το δημόσιο χώρο τέτοια φαινόμενα όπως τα σημερινά στο ΑΠΘ θα συνεχίσουν να είναι καθημερινότητα. Ένα πανεπιστήμιο χωρίς καταλήψεις και χωρίς βία, από όπου κι αν αυτή προέρχεται. Αντέχουμε να διαμορφώσουμε συνθήκες σαν αυτές ;

Βαγγέλης Γιαννακός, Νομική ΑΠΘ